Section Z (Senior High School) | ✓

•Kaguluhan 10•

Eyan Perez

***

Isang linggo. Halos isang linggo na ang lumipas simula ng malaman ko ang masakit na katotohanang dapat kong tanggapin. Nandito na 'to. Wala na 'kong magagawa kundi ang tanggapin 'to.

Biglang nag-iba ng takbo ng buhay ko mula nang araw na 'yon. Hindi ko kinakausap ang lahat ng tao maliban sa kaniya. Pero halos tatlong araw na rin simula ng malaman niya at iniwan ako sa ere.

Ngayon, rinig na rinig ko ang kabog ng dibdib ko habang katabi sina Mama at Papa sa sala. Kasalukuyan kaming nanunuod ng pelikula.

Kinakabahan ako. Parang gusto ko na lang umalis at lumayo pansamantala.

Pero, ayukong saktan sina Mama't Papa lalo na't wala naman silang ginawa kundi ang suportahan at disiplinahin ako.

Ako lang talaga ang matigas ang ulo at pasaway sa kanila. Ngayon, nagsisisi na ako kung bakit di ako nakinig sa kanila. Lalo na kay Mama.

"Ma," garalgal ang boses ko sa pagtawag sa kaniya.

Lumingon sandali si Mama bago mabilis na ibinalik ang paningin sa palabas. Mahigpit ang hawak ko sa maliit na rectangle sa loob ng bulsa ko.

Nanginginig na kinuha ko iyon at marahang binigay kay Mama. Nung una ay wala pa ang atensyon niya sa bagay na ibinigay ko pero 'di kalaunan ay napatingin siya doon.

"Anong kalokohan 'to, Eyan Perez?" hindi malakas pero hindi rin mahina na tanong niya.

Nakakunot noo at pabalik-balik ang tingin niya sa'kin at sa maliit na bagay na ibinigay ko.

"Mama, sorry....hindi ko s-sinasadya..." tuluyan nang bumigay ang luha ko. Sunod-sunod silang tumulo hanggang sa manlabo ang paningin ko.

"BUNTIS KA??!" sigaw ni Papa. Nakatayo na siya ngayon at galit na galit na nakatingin sa akin.

Lalo akong napaiyak dahil sa halong takot, pagsisisi at galit sa sarili.

Magkasunod akong tumango at lumuhod sa harapan nila.

"Hindi ko sinasadya... ang... ang lahat Papa," bumaling ako kay Papa at ganoon pa rin ang ekspresyon niya, galit.

"Mama," muli akong tumingin kay Mama na ngayon ay umiiyak na rin.

"Sinong ama? Isa ba sa mga kaklase mo?!" nanggaliiting tanong na aking ama.

Kaya marahas akong umiling at humikbi.

"Hindi s-sila. H-hindi n-nila magagawa sa a-akin 'to..." ani ko sa gitna na paghikbi.

"Kung gano'n ay sino?! Sinong putanginang lalaki ang bumuntis sa'yo?!!!" muling sigaw ni Papa.

"Si... Si... Anton Cuevas,"

Ilang segundong tumahimik ang paligid at tanging paghikbi ko lang ang naririnig. Hanggang sa napaupo sa sahig si Mama at malakas namang sinuntok ni Papa ang pader.

"Kriminal ang bumuntis sa'yo?! Alam mo bang ang kwento ng batang 'yun, Eyan?!" galit ma tanong ni Mama.

Umiling ako at lumapit sa kaniya pero isang malakas na sampal lang ang natamo ko. Lalo akong napaiyak.

"Alam mo bang may pinatay siyang tao?? Hindi lang isa kundi tatlo!"

"Sorry...sorry... Hindi ko alam..."

"Saan ba ako nagkulang sa'yo Eyan? Saan ba kami magkulang bilang magulang sa'yo?" nanghihinang tanong ni Mama.

Mabilis ako umiling ng sunod-sunod. Halos hindi na ako makahinga dahil sa sitwasyon.