Curse of Summer ✔️

Chapter 14

Denial

Chapter 14

"Good morning."

Paunang bati sa akin ni Abel, nagpupunas ng basang buhok dahil kakatapos lang maligo. I'm currently frying chicken hotdogs and rice when he gets out of the bathroom. The air is fresh and cold. The sun is still asleep at this moment.

The night life in the city is later than in the province, but the morning here is earlier than the city. Both have their own good differences and it's up to your reference if which is better.

"Goodmorning." I greeted back without looking, since I'm focused on what I'm doing.

Lumapit si Abel sa akin. His manly good scent is enough to know that he's behind me. The shampoo and safeguard he uses lingers on my nostrils and it smells so refreshing.

"Pwede na maging Misis." Biro niya sabay silip mula sa likuran ko.

"Boyfriend muna." Sagot ko sabay irap.

Abel chuckled. "Sige, I volunteer."

Napangisi ako at nailing. Bukod sa pagiging mapang-asar, alam kong Mapagbiro rin talaga si Abel. Mabuti at nasanay na ako sa ganyan nyang personality. Isa pa, si Abel lang ang kasama ko sa bahay kaya kailangan ko rin matutong pakisamahan siya.

"Wow, sunog." Niroll niya ang hotdog gamit ang tinidor para suriin.

Napangiwi ako. "Hindi naman sunog. What are you talking about?" Umupo ako sa tabi niya, medyo bad trip na.

"Sige na nga. Hindi na sunog." Aniya habang nagsasalin ng tubig sa baso ko. Sumimangot ako at tumusok rin ng hotdog. Hindi naman talaga sunog

...Kalahati lang.

"Ako na." Sumandok siya ng fried rice para ilagay sa plato ko. "Ano, ready ka na ulit magpakain ng manok?"

"Yes." Taas noo kong sagot. Abel chuckled and bit his food. Nakangisi siya at nakatitig sa akin. Pinagtaasan ko siya ng kilay, naghahamon.

"Don't push me!" Inalis ko ang kamay niya sa balikat ko. Papasok na kami ngayon sa kulungan ng mga manok. Tinutulak niya na ako papasok, hindi makapaghintay!

"Oh, diba sabi mo hindi ka na takot?"

"Whatever." Pinauna ko siya pumasok, baka itulak niya kasi ako sa mga manok. May trust issue na ako dito kay Abel.

Kumuha ako ng feeds sa lalagyan, sinalok ko gamit ang kamay. Nakapamewang lang si Abel at nanonood ng bawat kilos ko. Taas noo akong naglakad palapit sa kanya. Tumaas ang dalawa niyang kilay sa kinilos ko.

Humugot ako ng malalim na hininga. You can do this, Luan. You just have to face your fear and everything will be alright. Chickens don't bite! Okay, Inhale.... exhale...

"Abel!!!" Malakas kong sigaw ng buhatin niya ang maliit na manok at hinagis sa harapan ko. Namula agad ako sa takot, akala ko sa mukha ko ang landing nito.

"You!"

Tinuro ko siya at tinakbo ang pagitan namin. Abel was laughing while running for his life. Galit na galit ako at hindi ako papayag na hindi ko siya masapak.

"You're such a-----." Abel grabbed my waist, it made me gasp for air.

Shit, ano nga kasi ang sasabihin ko? I was suddenly lost for words. My heart pumps in an exaggerated motion. Abel's face near mine made me feel dizzy and fazed.

He poke the tip of my nose. I want to yell, I want to boost my annoyance but my brain was suddenly preoccupied by his handsomeness. Mariin akong pumikit. What's happening to me? This is unacceptable...