Out Of My LEAGUE

CHAPTER - 12

Lauren's POV

Today is monday at halos 2 weeks kaming pinaabsent nina Mommy para sa prepation ng wedding namin ni Red.

They assured us that our professor will give us extra credit dahil na rin sa mga activities and exam na mamimiss namin. Hindi na masyadong pinaalam nina Dad, Mom at ng parents ni Red ang tungkol sa engagement namin na nangyari lang last week pero kahit na mas pinili naming maging pribado, hangang ngayon laman pa rin kami ng balita.

Sabi sa amin ng wedding coordinator, our wedding will be at end of the Month. Kaya minamadali na ang lahat. Bilang na bilang lang din ang taong aattend ng kasal namin as we both requested. Hindi naman kailangan na bongga ang kasal tutal alam ko that soon we will end up this mess so bakit kailangan pang mag effort.

Halos one week nalang pala ang iniintay para maikasal na kami ni Red. Haysss. Sabi nina Daddy ay papapaltan ko daw lahat ng surname ko na Keller to Daleson. They really wanted us to work. Sabi pa nila it may not be a good start but soon maiintindihan din naman daw namin ang lahat.

I am now on my way papasok ng school. I need to catch up sa mga lesson na naiwan ko. Kahit pa sabihin na ang mapapangasawa ko ay may ari ng school, gusto ko pa ring mag bloom on my own ways.

Madali akong nakarating sa school dahil walang traffic ngayon. Hindi ko alam kung paano haharapin sina Jade at Arius dahil sa mga pangyayari sa buhay ko na wala silang ideya kung ano ang pinasok ko.

Flashback

"One thing Lauren, lets keep this contract and agreement just the two of us. Walang dapat makaalam even Jade, Marcus and Arius. I will shut my mouth and i am expecting you too. This is for the best para wala tayong maging problema if ever we end up this thing." That was the last word na binitawan ni Red tungkol sa agreement namin na maghihiwalay after 100 days.

"Okay then, 100 days is just a short month kaya i will assure you that this will remain a secret." I assured him para rin mas maging okay ang takbo ng usapan namin.

End of Flashback.

Bumaba na ako ng kotse ko and i saw Red leaning his car na nakayuko. I just walk and passed by dala dala ang gamit ko.

"Goodmorning" he greeted me even if he was walking behind me that made me stop.

I stared at him and raise my eyebrow. Bakit parang aga naman nitong pumasok mukhang antok na antok pa siya.

"You're too early. I thought your classes starts at 10am? 6am palang." I look at him as he raise his heads up na kinagulat ko.

"What happen to your face?" May mga pasa siya sa mukha at may mga cut siya sa may kilay, pisngi at malapit sa labi.

"I went home late and drunk. Nadapa lang." Pagdadahilan niya. Tsk. He think that he can really fool me.

"Okay, so bakit ang aga mong pumasok?" I ask him dahil for sure hindi rin naman niya sasabihin ang totoo kung bakit siya may pasa sa mukha.

"To see you." He genuinely smile at me. My god nakuha pa niya talagang gawin to sa halip na gamutin ang sugat niya na mukha pinabayaan nalang.

Tumalikod na ako sa kanya at nagpatuloy mag lakad. But then hindi pa ako nakakalayo, hindi ko mapigilan ang sarili ko kaya hinila ko siya.

"Hey Lauren, saan tayo pupunta? Wait bagalan mo naman ang lakad." Saad niya pero hindi ko siya pinapansin at patuloy lang ako sa paghila sa kanya papunta sa clinic ng school.

"Lauren im fine, malayo naman ito sa bituka. Umattend kana ng klase mo baka malate ka. 7am ang start niyo diba?" Sabi niya ng mapansin na ang pinasukan namin ay ang school clinic.