Out Of My LEAGUE

CHAPTER - 36

Jhared's POV

"I-im s-sorry Lauren i did---" hindi ko na naituloy ang sasabihin ko ng bigla siyang tumalikod sa akin at lumabas ng pinto.

She walk too fast that i cant even catch her.

"Lauren wait!" I shouted pero hindi man lang siya lumingon sa akin.

How can she even walk that fast?

Dumiretso siya sa labas ng kalsada hangang sa makarating siya sa tapat ng kotse niya.

"Lauren please wait for a while. Hear me out." She stopped and look at me.

"Speak." What?

Hindi ko pa man naibubuka ang bibig ko ay nagsalita na naman siya.

"Stop wasting my time Bryle." Saad niya sabay bukas ng pinto ng sasakyan niya.

"Lauren i want to talk to you." I rushed towards her direction to stop her.

Gusto ko siyang kausapin tungkol sa mga nangyari sa amin noon, humingi ng tawad at humingi ng isa pang pagkakataon.

"Were talking Bryle." She speak out emotionless.

"No. I mean let's talk about our pa--" she quickly remove my hand around her arms and look at me.

"I want you to forget everything Bryle. Let's just be casual for Lucas" her eyes is like an ice na wala akong mabasang emosyon.

"Lauren i want you back."  I speak out. Sa totoo lang natatakot ako sa posible nyang sabihin dahil alam ko hindi madali para sa kanya ang nangyari. At malaki ang posibilidad na tanggihan nya ako.

"Im done with your games Bryle. Now if you dont mind please move out, your blocking my way." Saad niya sabay hawak muli sa bukasan ng pinto ng sasakyan niya.

"Lauren i know marami akong kasalanang nagawa sayo noon, pero sana bigyan mo ako ng pagkakataon, kahit huling pagkakataon para patunayan sayo na seryoso ako sa sinasabi ko, pangako hindi ko sasayangin." She stare at me blankly and shook her head.

"No. " she directly said it into my eyes.

"But Lau----" hindi ko na natapos ang sasabihin ko dahil sumakay na sya sa kotse niya.

I know it would be really hard to win her back.

I step back para makaalis siya, medyo unti unti na rin kasing lumubog ang araw kaya maybe its a good time na umalis na siya para di siya abutin ng dilim sa daan. Wala pa kasing masyadong ilaw sa Sitio Pagpapatawad, at liblib pa ang lugar na ito dahil puro ito puno.

She started her engine and drive away. Unti unti ng lumiliit ang sasakyan niya sa paningin ko ng mapansin kong bigla itong huminto.

Why did she stop?

Unti unti na rin pumapatak ang ulan kaya magiging maputik ang daan. Hindi maganda ito, baka maaksidente pa siya. Kaso ano ba ang magagawa ko? Kahit naman pigilan ko siya di naman sya makikinig sa akin.

Hinintay ko bago makaalis muli ang sasakyan niya, pero lumipas na ang 15 minuto, hindi pa rin gumagalaw ang sasakyan niya. Basang basa na rin ako ng ulan.

Bakit kasi kailangang umulan pa?

I walk towards her car para tanungin kung ano ang nangyari.

Wait.. Tama bang lapitan ko siya? Susungitan lang naman ako nito eh. Tsk.

Aatras na sana ako ng makarinig ako ng sigaw mula sa sasakyan niya. Dali dali akong tumakbo para lapitan siya.