Out Of My LEAGUE

CHAPTER - 13

Jhared's POV

" Wala pa ba ang bride?" Narinig kong tanong ng wedding coordinator namin.

Nandito na kami sa Cathedral de San Jose for about 30 minutes. Ilang minuto nalang ay magsisimula na ang entourage pero wala pa rin si Lauren.

"Chill bro. Darating siya. Trust me." Bulong ni Marcus sa akin. Ramdam siguro niya ang kaba ko dahil hindi ako mapakali sa paghihintay dito sa labas ng simbahan.

Nakita kong kausap nina Mommy at Daddy ang mga magulang ni Lauren na mukhang nag aalala na rin. Umupo nalang ako sa isang tabi at nag iwan ng message kay Lauren.

To: Averie

Whatever your decision is, i will support you no matter what. Choose your happiness Averie.

Sent.

"Hindi sumasagot sa tawag sina Lauren at Jade. Maging ang driver ay hindi macontact. Mainit na rin ang ulo ng Daddy ni Lauren." Umupo sa tabi ko si Marcus para ibalita ang nangyayari.

Tumingin ako sa paligid at marami ng tao sa loob ng simbahan na katulad ko, nagiintay at umaasa pa rin sa pagdating niya.

"Maybe we should call off this wedding. I'll just take all the responsibilities dito, besides kasalanan ko rin naman." Napayuko ako at ipinatong ang siko ko sa aking hita para pakalmahin ang sarili ko.

"Do you really love her Bryle?" He asked me as i smile bitterly and answer.

"Love? No." I stood up at mukhang hindi ito ang inaasahan niyang sagot ko.

"You nev---" i cut him off as i speak again.

"She's my life. " i walk away para lapitan sina Daddy.

" Everyone please take your position the bride is finally here!" Sigaw ng wedding coordinator sa loob ng simbahan.

Dug.dug.Dug.dug.

Shit. Lauren you already give me hope to live again.

"Sir Bryle pwede na po kayong pumunta sa pwesto niyo at iaabot po sainyo ang microphone ng assistant ko. " i smile at him and pat his shoulder.

"Thank you. " naglakad na ako sa pwesto ko katabi nina Dad at Mom.

"Congrats Son, i think the heiress of the Keller's Group of Company choose to be with you " saad ni Daddy sa akin that make my heart beats fast.

Hindi ko alam kung kinabahan ba ako na nasusuka dahil sa halo halong emosyon. Gusto ko ng makita si Lauren pero kailangan ko pang maghintay ng ilang sandali.

"I love you Son, make your wife happy okay? Dont make her regret this day na pinakasalan ka niya, instead give her a wonderful life." Niyakap ako ni Mommy as i hug her back.

" I'll do my best Mom. I love you more." I kiss her on her cheeks.

Nagsimula ng tumunog ang wedding march na lalo dumagdag sa kaba ko.

Nagsimulang mag lakad si Marcus. Walang tigil ang pagpapalitan ng liwanag mula sa mga camera na kumukuha ng larawan.

"Let's go?" Tumingin si Daddy sa akin at naglakad na kami ng dahan dahan palapit sa may Altar.

Magkahalong kaba at galak ang nararamdaman ko. Nanlalamig ang mga palad ko at nanginginig ang tuhod ko at hindi ko alam kung kaya ko pang makapaglakad hangang dulo.