Ona bir daha onunla evlenmek istemediğimi söylediğimde sinirlenmişti. Yüzüme bakmamamak için çaba harcıyordu. Önümde boş boş dolanmaya başladı, gömleğinin yakasını açarak.
Birden "Sen benimsin kadın! Bunu o kafana sok! Şimdiki hayatında da, sonraki...
Babam yanımdan gitmiş annem gelmişti. Gelip bana sımsıkı sarılarak özür dilemişti.
"Anne artık özür dileyip durmayın. Onu sevmesemde kendi isteğimle evleniyorum. İnşallah dediğiniz gibi olur her şey."dedim dayanamayarak.
Annem elime aile yadigarı bir yüzük taktı. Çok güzel bir yüzüktü. Hep anneme bu yüzüğü parmağıma takmak için evleneceğimi söylerdim. Bunu anneme hatırlattığımda beraber gülmüştük. Bu yüzük aile yüzüğü olduğu için anneden çocuğuna, gelinine geçiyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Annem "Bu yüzüğü kızına ya da gelinine vermelisin." değince başımı salladım. O adamdan çocuk yapacağıma kendimi şu avizeye asar intihar ederdim.
"Ben aşağı iniyorum, gelirler şimdi. Sen de birazdan aşağı in." dedi.
Annem aşağı indikten sonra kendime son bir kez aynada baktım. Aşağı inmek için kendimi cesaretlendiriyordum ki, kapı çalmıştı. Onları ben karşılamalı olduğum için çabucak aşağı indim.
Aşağı inerken annemi, babamı, halamı, teyzemi, amcamı gördüm. Onları bir arada gördüğüm için çok mutlu olmuştum.
Kapıyı açtığımda Selim amcayla, Canan teyzenin bana gülümsediklerini gördüm. Emir arkalarında uzun boyuyla dururken gülümseyerek başını salladı.
Emir'in arkasında onun yaşlarında bir erkek, iki tane de orta yaşlı kadın vardı. El öpme faslı bittikten sonra Emir yanıma yaklaşıp alnımdan öperek kulağıma "Güzelliğin karşısında dilim lâl." diye fısıldadı.
Söylediği şey bir yandan hoşuma gitmişti, ama yasak bir duyguyu hissetmiş gibi geri çekilmiştim. Arkadan Canan teyzenin "Kızım sarılsanıza." dediğini duyduğumda Emir bana bakıp kollarını ona sarılmam için açtı. Herkesin bakışları altında ezilirken öne bir kaç adım atıp sarıldım.
Selim amca "Nasılsınız Şahin?" dedi ve hal vaziyet sorma faslının başladığını fark ettim.
Babam hafif tebessüm edip"İyiyim Selim. Siz nasılsınız?"dediğinde bu durum pek hoşuna gitmiş gibi bir surat ifadesine sahip değildi. İstediği oluyordu işte. Neden memnun değildi?
Selim amca arkasına yaslanıp "Şükür iyiyiz. Bu günden sonra daha da iyi olacağız inşallah." dediğinde Canan teyze ona katılmış "Evet Selim. İnşallah torunlarımızı da kucağımıza aldığımızda daha iyi olacağız." dedi.
Herkes bir ağızdan "Amin." dediğinde "Herkesin derdi çocuk olmuş. Yok çocuk mocuk, Allah'ın cezaları. Ben daha küçüğüm, miniğim, ağzım süt kokuyor. Birde çocuk mu bakacağım. Çok istiyorsanızsa siz yapında biz sevelim." diye kendi kendime mırıldandım.
