Sessiz itiraf

32. Bölüm (Bebeğimiz)

Keyifli okumalar...

●●●

Her kes bu mutlu haberi duyunca ayağa kalkmış bize sarılıyorlardı. Sarılma faslı bitince Ali öksürerek tüm dikkatlerin ona verilmesini sağladı.

Melisanın elini tutarak "Bu muhteşem haberin yanına biz de pastanın üstüne çilek koymak istiyoruz. Evlenmeye karar verdik." dediğinde şaşkınlıkla onlara bakarken ağzım o şeklini aldı.

"Ciddi misiniz?" diye sorduğumda Melisa başını salladı.

Ayağa fırlayıp hemen yanına giderek sarıldım.

Gözlerimden yaşlar akarken "Emin misin, Melisa? Ali sevdiğin adam mı?" diye sesimi alçaltarak sordum.

Onun Canın acısı yüzünden mi, yoksa gerçekten sevdiği için mi evlendiğinden emin olmam lazımdı.

"Eminim Alisa. Ali benim hayallerimdeki erkek. Şimdi ise gerçeklerimi süslemesini istiyorum."

Ondan ayrılıp "Sen mutlu ol yeter kardeşim." dediğimde "Hepimiz mutlu ve huzurlu olalım." dedi.

Emire doğru gidecekken kolumdan tutup kulağıma yaklaşarak "Belli oldu senin karın ağrın. Ben de diyorum bu kız niye böyle mantıksız. Bu ufaklıkmış seni salak yapan." dediğinde ikimiz de gülmeye başlamıştık. Her kez bizim gülüşümüze anlamaz ifadeler atınca kendimizi düzeltip yerimize oturduk.

Melisa doğru söylüyordu. Bu bebek benim aklımı başımdan almıştı. Az daha geç olsa sevdiğim adamı kaybedecektim. Aslında bu olaydan hiç bir şey anlamamıştım. Bebeğimiz bir yandan Emiri ayakta tutmaya çalışırken, niye onu bitiren bendim?

Kesinlikle bende bir sorun vardı.

•••

Emir kollarını bedenime sarmış önümüzde olan mutlu tabloyu seyretmeme eşlik ediyordu. Yüzümdeki gülümseme silinmezken kenetlediği ellerimizi ayırıp ayağa kalktım. Emir ne yaptığıma bakarken "Benim canım mango çekti. Bebeğimizin değil Emir, benim. Hadi gidip alalım." dediğimde Emir gülümseyerek ayağa kalkıp ellerimi tuttu. Tüm aile üyeleri bizi izlerken Emir gülümseyerek "Bebeğimiz daha bir şey istemiyor mu?" diye sorduğunda gülüp "Hayır sevdiğim. Bebekler 7 ile 16 haftalık iken anneler aşerir. Bizim bebeğimiz daha çok küçük olduğu için benim canım çekiyor oluyor." dedim.

Emir ailemize dönerek "Alisa alalım dediyse gidip alalım. Bir azdan gelmiş oluruz." dedi.

Allah'ım kocam beni nasıl güzel tanıyor.

Emir elimden tutup yürürken kapıyı açtı. Dışarı çıkınca yüzümdeki mutlulukla başımı kaldırıp Emire bakarak "İyi ki, geldi bebeğimiz. Seninle birlikteyken bu iyi ki'lerim bitmeyecek galiba." dediğimde "Seni o kadar çok seviyorum ki. Bu sevginin ne zaman bu kadar ateşli ve kör olduğunu bile bilmiyorum. " elini yanağıma koyarak devam etti. "Bu gözlerine bakarken bir okyanus değil de, sonsuz gökyüzü görüyorum. Ama bu öyle bir gökyüzü ki, sadece benim var olacağım yer. Ben senin gökyüzünde güneş olduğumu bilmezken sadece etrafımdakileri yaktım. Sana aşık olduğum günden beri kendim yanıyorum." dedi.

Gözlerim dolarken bir kaç damla yanağımdan süzüldü. Emirin bakışları yanağımdan akan yaşı buldu. Aniden zifirlerini gözlerime çıkarıp "Ne oldu Alisa? Neden ağlıyorsun?" dediğinde omuz silktim.

"Bilmiyorum. Ağlamak istiyorum. Sanki ne zamandır ağlamıyorum, aglamalıyım gibi. Bu bebek benim duygularımla, aklımla oynuyor, Emir. Bunun yüzünden ben garip bir kadın oldum. Yanlış kararlar alıp duruyorum." dediğimde daha çok ağlamaya başlamıştım.