Sessiz itiraf

34. Bölüm (Final)

Keyifli okumalar...

●●●

Yazar'dan...

5 yıl sonra...

Herkes koşuşturma içinde her şeyin hazır olduğundan emin olmaya çalışıyordu. Hiç bir şeyin eksik olmasını kimse istemiyordu. Zaten kaç gündür bu gün için hazırlık yapıyorlardı.

Alisa Emirin elindeki beyaz kutuya bakıp "Bu ne?" diye sordu.

Emir sevdiği kadının meraklı haline gülümseyip "Kızıma hediye." dediğinde Alisa "Bence benim ki daha güzel." dedi.

Emir "Benimkini daha görmedin, sevdiğim. Bu ne özgüven!?" dediğinde Alisa bilmiş bilmiş gülümseyip "Kızımızı ben senden daha iyi tanıyorum." dedi.

"Öyle mi!?" dedi Emri Alisaya yaklaşarak. Alisa başını sallayıp meydan okurcasına "Öyle!" dedi.

Emir sevdiği kadının dudaklarını şefkatle öpüp geri çekildi.

"Doğru sen annesisin daha iyi tanıyor ola bilirsin. Ama ben de babasıyım. Var benim de bazı bilgilerim." dediğinde Alisa daha fazla dayanamayıp "Benim sevdiğim adam hep bilgili zaten. Gerekli gereksiz her bilgiye sahip" diye altdan da laf sokmuştu.

Emir "Sen bana laf mı soktun?" diye sorduğunda Alisa başını sallayıp "Benim regl tarihimi bilen senden başkası değildi." dedi.

Emir kahkaha atınca Alisa sevdiği adamın gülüşünü izledi. İlk zamanlarda ki gibi çok güzel gülüyordu.

"Onlar önemli bilgiler, sevgilim. Yoksa kızımıza nasıl kardeş yapalım değil mi?" dediğinde Alisa "Git kendin yap kardeş. Benim kızım böyle mutlu." dediğinde aklına gelen şeyle kahkaha atıp kocasına olanları anlattı.

"Biliyor musun? Senin kızın geçenlerde babaannesiyle ve anneannesiyle oturup dizi izlemiş. Yanıma gelip 'Anne ben kuma istemiyorum. Sakın üstüme kuma getirmeyin!' diye tenbihledi." dediğinde Emir de kızının bu bilmiş tavırlarına kahkaha atamadan edemedi. Annesine o kadar benziyordu ki, resmen ona benzeyen tek şey gözleriydi. Ama Emir kızının sevdiği kadına benzerliğini görüp çok daha mutlu oluyordu. Hayaliydi sonuçta.

"Benim kızım hep zeki!" dedi Emir gururla. Kızı gerçekten de zeki bir kızdı. Yaşıtlarına göre bazen çok olgun düşünüyor her kesi şaşırtıyordu.

Aniden Aynur hanım bağırıp "Alisa geldiler. Çabuk gelin!" dediğinde ikisi de el ele evden çıktılar. Alisa Emir bahçeye gönderip kızını karşılamak için büyük kapıya doğru adımladı. Kızı her zaman ki gibi koşarak gelip annesine sarıldı.

"Kızım nasılsın?" dedi Alisa. Kızı bu gün doğum gününü unuttuklarını sanıyordu, ama her kes ona sürpriz yapmak için sessizliklerini korumuştu.

"İyiyim anne. Bir az başım ağrıyor. Uzanırsam geçer."

Alisa kızının söylediklerinden her şeyi anlamıştı. Kızı odasına gidip ağlamak istiyordu.

Alisa gibiydi o da. İnsanların yanında ağlamaz kendisiyle baş başa kaldığı zamanlarda ağlardı. Alisa bu huyunu sevmese de, kızının gelecekte güçlü bir kadın olacağını bildiği için de mutlu oluyordu.

"O zaman bahçeye gidelim. Elif seni bekliyor." dediğinde "Melisa teyzem de mi geldi?" dedi heyecanla.

Alisa kızını başıyla onaylayıp "Elif annesi olmadan nasıl gelsin, aşkım?" diye sordu. Ve akıllı kızı hemen "Anne yan evdeler zaten. Uzak bir yer değil. Ben sensiz onlara gidiyorum." dediğinde Alisa kızının burunu iki parmağı arasında sıkıştırıp "Zeki kızım benim. Aynı bana çekmiş." dedi.