Kalp Yolu | SehYam

26.

Seher, kendisini kaçıran kişiyi tanımıştı.. Emre idi bu.. Hiç ses etmedi.. Emre ise arabayı sürüyordu.. Seher'in bu haline şaşırıp kaldı..

Emre: Sen.. Niye böyle sakinsin ! Niye bağırıp çağırmıyorsun ! Tanımıyorsun ki beni ! Niye böylesin !

Seher: Yaman'ın kuzenisin sen..

Emre: Sen.. Sen nereden..

Seher: Ona benziyorsun.. Tanıdım..

Emre: Yine de hiçbir şey söylemeyecek misin ? Bağırıp çağırmayacak mısın ?

Seher: Hayır..

Emre: Sana zarar verirsem ? Hiç mi düşünmüyorsun ?

Seher: Vermezsin..

Emre: Beni tanımıyorsun !

Seher: Sen.. Yaman gibisin.. Öfkelenmişsin.. Doldurmuşlar seni.. Bu yüzden geldin.. Bu yüzden Yaman'ın huzurunu kaçırmak istiyorsun.. Ama kendine geldiğinde sen de Yaman gibi hata yaptığını anlayacaksın.. Evet, sakin olmak zorundayım.. Çünkü kızımı düşünmem lazım..

Emre: Ne saçmalıyorsun ! Ben Yaman gibi değilim !

Seher: Onun öyle bir şey yapmayacağını göremeyecek kadar körsünüz hepiniz ! Aslında sen de, ailen de biliyorsunuz Yaman'ın suçlu olmadığını.. Ama hep bir suçlu aranır ya.. Siz de Yaman'ı kurban seçmişsiniz. Hani kardeştiniz siz ? Öyle demişlerdi bana. Kardeşler birbirine inanır. Ne olursa olsun güvenir. Ama sen.. Evet anlıyorum ben seni.. Kardeşini kaybetmişsin.. Çok büyük bir acıdır eminim. Ama neden Yaman ? Neden suçu olmadığı halde suçlu Yaman ? O gün o evde iki çocuğu yalnız bırakan sizler değil misiniz ? Annen, baban.. Onların evde olmadığını bildiğin halde arkadaşlarıyla basketbol maçına giden sen.. Eğer biriniz evde olsaydınız Nil o gün o odaya girip o silahı almayacak, şuan da hayatta olacaktı. Neden Yaman'ı suçladınız ? Neden kendinizde hiç suç aramadınız ? En masumu Yaman iken neden onu cezalandırdınız ! Tek suçu o gün evde olması mıydı ?!

Emre: Sen.. Sen..

Seher: Eğer şimdi beni evime götürmezsen hayatı boyunca katil damgası yiyecek olan sensin.. Yaman değil ! Kızıma bir şey olursa katil olursun !

Emre: Ben katil değilim !

Seher: Böyle yapmaya devam edersen olacaksın ! Senin yüzünden kızımı kaybetmek istemiyorum !

Emre: Yine onlar kazandı işte ! Yine o kazandı !

Seher: Yaman'ı kıskanıyorsun ! Eğer ona inansaydınız yaralarınızı beraber sarabilir, eskisi gibi olurdunuz ! Ama Yaman değil, siz kaybettiniz ! Çünkü ben ve bebeğim hayatımızın sonuna kadar Yaman'a inanmaktan, onun yanında olmaktan vazgeçmeyeceğiz.

...

Yaman bütün yalıda Seher'i aramış, bulamamıştı.. Telefonuyla da arıyordu ama Seher'in telefonu odada ve sessizdeydi..

Yaman: Mutlu musun ! Kim bilir nereye gitti ! Mutlu musun dede !

Gökçe: Yaman, belki hava almak istemiştir.. Gelir biraz sonra..

Yaman: Baktım.. Bütün çevreye baktım ! Yok !

Yaman bahçede volta atıp dururken Seher kapıyı açıp içeriye girer.. Ama yalnız değildi..