Kalp Yolu | SehYam

12.

Seher üç gündür yatıyordu.. Konuşmuyor, ayağa kalkamıyor, Yaman ile bile tartışmıyordu, tartışamıyordu.. Yaman onun için o kadar endişeliydi ki.. Doktoru çağırmış, doktor krizlerinin arttığını, yoğun ilaç tedavisine başlanması gerektiğini söylemişti. İlaçlar da Seher'e ağır gelmişti ve günün büyük bir çoğunluğunda uyuyordu bu yüzden. Yaman yine yemek hazırlamıştı ona.. Yemekleri tepsiye koyup Seher'in yanına gitti..

Yaman: Seher.. Seher.. 

Zorla gözlerini açmıştı Seher.. 

Yaman: Hadi canım.. Bir şeyler yemen lazım.. 

Seher: Yaman.. Canım istemiyor, ısrar etme lütfen..

Yaman: İlaçların var.

Seher: Başına bela oldum. Keşke hiç mesaj atmasaydım sana.. O mahkeme kağıdı sana zaten gelecekti..

Yaman: Konuşma böyle ! Hastaneye götüreceğim seni.. Evde olmuyor böyle.. 

Seher: Sana gerek yok demiştim. Bir yolu yok anlamıyor musun ? Nakil de yapıldı ama yok..

Yaman: Hiç çabalamıyorsun ki ! İnatsın ! 

Seher: Bağırma başımda.. 

Yaman: Seher.. Lütfen.. Lütfen gidelim.. 

Seher: Yaman.. Benimle neden ilgileniyorsun ? Senin bana bağırıp çağırman gerekiyor. Hem ben ölünce.. Kendine verdiğin ceza bitmiş olacak.. Sevinmelisin.. İstediğin gibi bara gidip -

Yaman: Sus ! Sus artık ! 

Seher: İşte böyle.. Bağır çağır.. Acıma bana..

Yaman: Ölmeyeceksin sen ! Sana hiçbir şey olmayacak ! Sadece yoruldun.. Yoruldun ve onun için bu haldesin. 

Seher: Ben.. 

Yaman: Sus.. Sus da aç şu ağzını.. Çorban soğuyor..

...

Fikret bahçede oturuyordu.. Boğaza bakan tarafa geçmiş, plağına güzel bir türk musikisi koymuştu.. Bu yalı.. Eskiden ne güzeldi. Çocukları, torunları.. Hatta ondan da öncesi, annesi, babası, kardeşleri.. Ama çok uzun zamandır gülmüyordu bu evdekiler.. Hep kavga vardı.. Ve Fikret de bundan çok yorulmuştu.. Eskisi gibi olur mu diye düşünüyordu ama bu zor gibiydi..

Damla: Dede ? 

Fikret: Damla.. Gel kızım.

Damla: Ne yapıyorsun burada ? Dalmış gitmişsin.. Odadan görünce yanına gelmek istedim.

Fikret: Eskileri düşünüyordum.. Bu yalıyı.. Bir zamanlar şen şakraktı buralar.. Duygulanıyor insan.. Bir de son zamanlarda olanlar.. Kaybediyorduk her şeyimizi. Seher olmasaydı.. 

Damla: Seher'in hayat hikayesi.. Ben çok merak ediyorum..

Fikret: Hepimiz öyle.. Ama soramıyor da insan..

Damla: Gelmeyecekler mi hiç buraya ? Yani en son şirkette olanlardan sonra bilemedim ama.. Sevda anneye de bir şey söylenmiyor. 

Fikret: Yaman istemiyor ki. Seher zaten.. Biliyorsun işte kızım.. 

Damla: Tanımak isterim ben.. Yani Seher'i.. Konuşma şansımız pek olmamıştı bizim ama.. Hatta hiç..

Fikret: Bakalım.. Belki zamanla her şey yoluna girer..