Kalp Yolu | SehYam

23.

Seher gözlerini zorlukla açtığında başucunda Yaman vardı ve Seher'in elini tutmuştu.. Odaları hastane odasına çevrilmişti adeta.. Çünkü Seher neredeyse 40 gündür uyuyordu.. Yaman Seher için doktor ve hemşire ayarlamış, ne gerekiyorsa hepsi eve taşınmıştı..

--Evdeki büyük tartışmadan sonra Seher kapıyı çarpıp çıktığında bahçenin ortasına yığılıp kalmıştı..

O gün evdekiler Seher ve Yaman'ın kavgalarını duymuşlardı.. Seher evi terk ettiğinde Gökhan da Seher'in arkasından çıkmış, Seher yere yığılıp kalınca hemen doktor çağırmıştı..--

Seher'in gözlerini kapatıp açtığını fark eden Yaman hemen Seher'in başucuna oturmuş, yanaklarını okşamış, elini sıkı sıkı tutmuştu..

Yaman: Canım.. 

Güçlükle konuşuyordu Seher.. 

Seher: Ne işim var benim burada ? Neden getirdin beni..

Yaman: Hey.. Sakin ol ! Günlerdir uyuyorsun !

Seher: Bırak elimi ! 

Yaman: Şimdi sırası değil.. İyileştiğinde konuşacağız. 

Seher: Ben senden nefret ediyorum ! Bırak beni. Gideceğim.. 

Yaman: Evimizdeyiz. Doktoru arayacağım.. Sakın yanlış bir şey yapma. 

Seher: Sen ne diyorsun ya. Senin yüzünü görmek istemiyorum ! Bebeğimi öldürdün sen. Sonra oğlun.. Onu parka götürdün. Benim bebeğimi istemedin !

Yaman: Ne ? Ne saçmalıyorsun ? 

Seher: Saçmalamak mı ? Beni aptal yerine koymaya devam edeceksin yani.

Yaman: Öyle bir şey söz konusu değil. Evet kavga etmiştik ama onların hiçbirini kendi isteğimle yapmadım. Sana sonra anlatacağım.. 

Seher: Ben hiçbir şey anlamıyorum. 

Yaman: İnan yalnız değilsin. 

Seher: Biz boşandık.. Sen benim bebeğimin ölmesine neden oldun.. Başka kadından çocuğun vardı. Onunla ilgileniyordun ! Düğünde karşılaştık, kavga ettik.. Evlenecektim ben.. 

Yaman: Ne ?! Ne evlenmesi ! Biz boşanmadık ! Benim çocuğum falan da yok ! Kim ? Kiminle evlenecektin sen ! 

Seher: Benimle dalga mı geçiyorsun ?! 

Yaman: Asıl sen benimle dalga mı geçiyorsun ? 

Seher: Benim sorduğum soruları sorup durma !

Yaman: Bak neredeyse 40 gündür uyuyorsun. İlaçlarla yaşıyorsun.. Sen cidden saçmalıyorsun şuan.

Seher: 40 gün mü ? 

Yaman: Sen rüya mı gördün yoksa ? 

Seher yattığı yerden doğrulmaya çalıştı ama bu çok zordu, hiç gücü yoktu.. 

Seher: Nasıl yani ? Hepsi rüya mıydı ? Bebeğim ölmedi mi ? Senin bir başkasından çocuğun yok mu ?

Yaman: Hayır.. Hayır tabii ki Seher.. Başka birinden çocuk.. Ne senden önce ne seninleyken.. Bu asla olmaz.. Bunu sana asla yapmam..

...

Yaman Seher için yemek hazırlatmış ve yemekleri odaya çıkarttırmıştı.. Seher'in uyandığını öğrenen Sevda da yukarıya çıkmıştı.. Diğerleri zaten evde değildi.. Yaman Seher'in karşısına oturmuş ona yemek yedirmeye çalışıyordu bir yandan.. Ama bu küçük bir çocuğa yemek yedirmekten daha zordu, Seher hiçbir şey yemek istemiyordu.

Yaman: Aç şu ağzını.. Kaç gündür o aptal serumlarla besleniyorsun. Uyansan bile yeniden uyuyordun. Meğer rüyanı filme dönüştürüyormuşsun da haberim yokmuş.

Seher: Sus ya ! Gözüme görünme !

Yaman: Susacak mısın artık ? Bu yemeği yiyeceksin Seher. Kaçmaya falan çalışma sakın. 

Seher: Midem almıyor, anlamıyor musun ? 

Yaman: Yeni uyanmış birine göre fazla aksisin. 

Seher: Neden acaba ! 

Yaman: Sana o meseleyi konuşacağız dedim değil mi ? Anlamak istemiyor musun beni ?

Seher: Beni evden o iğrenç laflarınla kovmanı nasıl anlayabilirim ki ? 

Sevda: Ne oluyor çocuklar ? Ben hiçbir şey anlamıyorum. 

Yaman: Rüya görmüş. Ona sinirli hanımefendi. Bir de o meseleye takıldı.

Seher: Hepsi gerçek gibiydi anlamıyor musun ? 

Yaman: Bu yüzden beni suçlayamazsın ama. Boşanmışız, bebek ölmüş, benim başkasından çocuğum varmış bilmem ne. Sen önce kendine bak.. Evlenecekmiş.. Bak bak..

...

Akşam herkes tek tek Seher'in yanına gelmiş, Seher onlarla kısa kısa konuşmuştu. Son olarak Dilek de annesiyle gelmişti. 

Dilek: Seher yenge.. Bugün seninle uyuyabilir miyim ? Annemle dayım yanına gelmeme bile izin vermiyorlardı..

Seher: Olur.. Olur tabi canım.

Yaman: Ee ben ne olacağım ?

Seher: Misafir odasına gidebilirsin.

Gökçe: Dilek sen benimle gel.. Seher yengen daha yeni uyandı. İyileşsin, sonra uyursunuz beraber.. 

Dilek: Ama anne ! 

Seher: Çocuk heveslendi Gökçe.. Bırak da uyusun yanımda.. 

Gökçe: Rahatsız etmesin.. 

Yaman: Beni yerimden ettiği doğru da.. Seher hanım hiç rahatsız değil..

Gökçe: Hadi o zaman Dilek hanım.. Pijamanı giydireyim sana.. 

Dilek: Tamam. Seher yenge, geliyorum hemen..

Seher: Tamam canım, bekliyorum.. 

Dilek annesi ile birlikte çıkmış, Yaman da kendisine yatak hazırlıyordu. 

Yaman: Neden çocuk istemediğimi anlayabiliyor musun şimdi ? 

Seher: Nedenmiş o ? 

Yaman: İşte tam da bu yüzden.. Seni paylaşmamak için. İlk zamanlar sen sürekli onunla ilgileneceksin bilmem ne. Sonra biraz büyüyecek, yatağımıza göz dikecek.. Ben koltuk köşelerinde kalacağım.. Biraz daha büyüyecek, okulu, o, bu.. Sonra ergen olacak.. Tripleri falan.. Seni alıp oraya buraya gidecek.. Ee ben ne olacağım ? Şu tekli koltukla yıllarca bütünleşmek iğrenç bir şey. Ama artık çok geç.. Yaptık bir hata.

Seher: Bu ne demek şimdi ? 

Yaman Seher'in karşısına geçip oturur..

Yaman: Tüm bu uyumalar.. O gün yalının ortasında yere yığılman falan.. Şu rüyandaki bebek.. Meğer hamileymişsin.. Ve hasta olduğun için zor bir süreç geçirecekmişsin..

Seher: Ne ? 

Yaman: Duydun işte.. Hamilesin.. Bir bebeğimiz olacak.