Kalp Yolu | SehYam

24.

2 Ay Sonra

Seher evden dışarıya çıkmamıştı uyandığından beri. Doktorları eve geliyordu hep. O korkunç iki ayın ardından daha iyiydi.. Herkesin ilgi odağı olmuştu evin içinde. Yaman da evden çalışıyor, Seher'i yalnız bırakmıyordu.. Bebek konusuna da alışmıştı ama endişeleri vardı.

Anneler günüydü bugün.. Ve evdekilerin ortak kararı ile dışarıda kahvaltı yapılacaktı. Seher ve Yaman dün bebeklerinin cinsiyetini öğrenmek için doktora gitmişler ve doktordan kendilerine söylememelerini rica etmişlerdi. Doktor bir zarfa yazıp koymuştu.. Bugün kahvaltıda açacaklardı zarfı.. 

Herkes hazırlanıyordu.. Seher de aynanın karşısında makyaj yapıyordu..

Yaman: Ne gerek var şimdi buna ?

Seher: Neye ? 

Yaman: Makyaj zımbırtısına tabii ki. Sen zaten güzelsin.

Seher: Herkes yapıyor. Ayrıca abartmıyorum ki. Bilmiyorsun sanki. Zaten günlerdir evdeyim.. Ne var sanki birazcık yapsam ? 

Yaman: Peki peki.. 

Yaman gülümseyip Seher'i yanağından öptü.. Sonra da elini tuttu.. 

Yaman: Hadi gidelim.. Zarf çantanda değil mi ? 

Seher: Evet evet. Çok heyecanlıyım.. 

Yaman: Sana söylüyorum.. Kız olacak ufaklık. 

Seher: Ya erkek ise ? Bence çok emin konuşma.

Yaman: Kız olsun, erkek olsun fark etmiyor benim için. Seni benden ayırmasın yeter..

Seher: Kıskanç.. 

Yaman: Kıskanırım kızım.. Çocuğum da olsa kıskanırım.. 

Seher: Hadi canım.. Gidelim artık. Çünkü bu muhabbetin beni artık sıkıyor.. 

Yaman: Zaten tek çocuk.. Bir de ikinciyle falan uğraşamam..

Seher: Göreceğim ben seni..

Yaman omuz silkip Seher'i peşinden götürür.. Boğazda güzel bir yere giderler.. Anneler gününe özel kahvaltı yapılacaktı..