Chapter 7
Turn off
4:16 pm
Marxille Writes:
So, how's your day, love?Iyan agad ang bungad sa'kin pagkasagap ng phone ko ng wifi pagdating sa bahay. Napangiti ako at dumapa sa kama.
Cyanara Manunulat:
Syempre, namiss kita.
Marxille Writes:
I miss you too. Bakit kasi hindi pa tayo magkita? Nasa Baras na naman ako.Napahugot ako nang malalim na hininga pagkabasa sa chat niyang yon. Nang makauwi kami nung isang araw pagkatapos niyang sabihin bigla na nasa Baras, Rizal siya ay agad ko siyang chinat.
Cyanara Manunulat:
Paanong nasa Baras ka?
Hindi ba, Bukidnon ka?
Sobrang kabado ako non at hindi mapakali. Hindi makapaniwala na magkalapit na pala kami.Marxille Writes:
Malamang lumipad ako. Nag-eroplano.My forehead furrowed and feel irritated by his reply.
Cyanara Manunulat:
Marxille, ano ba!
Sabi ko ayoko pang makipagkita sa'yo!
And that was the first time na nainis ako sa kanya.Marxille Writes:
Alam ko. Pero hanggang kailan ako maghihintay sa meet up natin? Gusto na kitang makilala, cy.Marxille Writes:
Video call, ayaw mo! Kahit call ayaw mo rin! Para tayong naglolokohan. Seryoso ka ba talaga sa'kin?Doon na uminit ang ulo ko at marahas na nagtipa ng message.
Cyanara Manunulat:
And now you're doubting me?!
At iyon ang unang beses na nag-away kami.Marxille Writes:
I don't know, Ladyshay. I don't know if you're serious in this relationship kasi ako, seryoso. Sa sobrang seryoso, gustong-gusto na kitang makilala sa personal. Gusto ko na tayong magkita pero parang ayaw mo naman akong makita? Are you not curious about me? Ayaw mo ba kong makita at makilala? Kontento ka na ba talaga sa Marxille Writes?Natigilan ako habang binabasa ang chat niya. Tumulo ang mga luha ko dahil nasasaktan ako. Nararamdaman kong nahihirapan na siya sa sitwasyon naming dalawa. I feel so pissed at myself and guilty at the same time for Marxille.
For the second time, he tried to reach me for a video call but just like the first time when our relationship started, I did not answer.
Cyanara Manunulat:
SorryCyanara Manunulat:
I'm so sorry, Marxill. Sorry. Sorry, kasi nahihirapan ka. Sorry, kasi hindi pa ko handa. Hindi ko alam kung paano kita haharapin. Natatakot ako sa lahat ng pwedeng magbago, mangyari kapag nagkita na tayo. Ayoko pang lumabas sa comfort zone na 'to. I still have doubts about myself and this relationship. I thought I have confidence pero kapag ikaw yung usapan, nawawala. Sorry, kasi hanggang chat lang ako. Hindi ko naman kasi ineexpect na magiging tayo. You know, this is my first time having a relationship tapos sa internet pa at sikreto. I'm really sorry, Marxille. Pero don't doubt my existence to you, alright? I am real. My feelings and heart say, that nihigugma kita. I really do. But if you're getting tired of me already, if this situation is making you hard and crazy, you're free to break up with me. Maluwag ko yung tatanggapin.
BINABASA MO ANG
Ways of Destiny
Teen FictionThe photo used does not belong to me; credit goes to the rightful owner. A seventeen-year-old aspiring writer who uses RPW to share and promote his/her stories. Then luckily, destiny gave them a way to find each other. In RPW. Where you can fake you...