Building Promises ( Ventura Series #2 )

Kabanata 32

Sherine

Marahas ang ibinigay na halik sa akin ni Ranzel ng maisara niya ang pinto ng bahay. Napa daing pa ako ng itulak niya ako sa pinto at sakupin ang aking labi. Maya-maya ay napatingala ako ng bumaba ang kaniyang halik sa aking leeg habang ang kaniyang mga kamay ay naglalakbay pababa sa aking bewang.

Marahas ang ginawa kong pagtulak sa kaniya upang malayo siya sa akin. We were both out of breath at that time. Magulo na ang kaniyang buhok dahil sa akin at alam kong ganon din ako.

Saglit kaming nagtinginan bago niya muling hinatak ako at sunggaban ang aking labi.

Ngayon naman ay kinuha niya ang aking hita at inangat ito papunta sa kaniyang bewang. Mas lalo niya akong idiniin sa pinto ng iniangat niya ang isa ko pang hita. Kapag-kuwan at dahan-dahan siyang naglakad habang buhat-buhat ako at mariin na hinahalikan. Maya-maya ay naramdaman ko na lumapat ang aking likod sa malambot na mattress.

Akala ko ba make out lang, bakit mukhang sa iba na ito mapupunta?

Tinulak ko ulit si Ranzel pero hindi siya nagpatinag. Para siyang isang bata na uhaw na uhaw. Naramdaman ko ang pagbaba ng kaniyang kamay sa ibabang katawan ko, kinagat ko na lamang ang akong labi upang mapigilan ang daing na gustong kumawala.

Kumawala lang siya saglit para hubarin ang kaniyang blazer, matapos ay agad din akong sinunggaban ng halik.

"I am so obsessed with your scent, sherine. I don't know why but it makes me..." Tumigil siya sa pagsasalita kasabay ng pagtigil ng labi niya sa aking leeg. "you're like an ecstasy. Small but addictable. You made me high by just touching your skin-"

"Let's stop Mr. Ventura-"

He groaned. "Oh, please. Call be my name, sherine. Gusto ko ulit marinig ang boses mo na tinatawag ang pangalan ko sa kama- sa ganitong paraan." Aniya.

Natigilan ako. "Pero... nasa sofa tayo, Ran."

Sandali itong natigilan, kapagkuwan ay humagalpak ng tawa. Bahagya siya sa aking lumayo ngunit nanatili siya sa ibabaw ko. Kinuha niya ang ilang hibla ng aking buhok at tila baliw na inamoy ito habang naka pikit.

"I really love your scent. " He whispered.

I was wondering if Ranzel find out about Astraea? Paano kung ilayo niya sa akin ang bata? Paano kung kunin niya sa akin ang bata at ilang taon na ilayo para makabawi sa mga taon na Nawalay sa kaniya ang bata? Hindi ko Kayang mawalay sa akin ang anak ko.

Tinitigan ko siya at bakas ang tuwa sa mga mata into. I shouldn't have brought him here in the first place.

"Stand up," utos ko. Natigilan siya. "Get off of me, Ran."

"why?" takhang tanong niya. "aren't we going to-"

"make out? Tapos na, kaya tumayo kana at umalis." Tinulak ko siya ngunit nagmatigas siya sa ibabaw ko. "Ran-"

"Can we talk about our past-"

"Past? Nangyari na, tapos na, hindi na mauulit- kinalimutan ko na!"

Tinulak ko ulit siya paalis sa ibabaw ko ngunit hinuli ng kanang kamay niya ang mga kamay ko ay idinipina ito sa aking uluhan.

"I told you to wait for me..."

"I got tired waiting-"

"I told you that I will fix my problem first-"

"I have my own problems!" He signed and clenched his jaw. "Hindi lang naman ikaw ang nahirapan noong gabing 'yon- parehas may buhay na nakasalalay." Dugtong ko.

"But I love you- I still love you-"

I shook my head. "Mahal mo lang ako, pero hindi sapat ang pagmamahal na iyon para piliin mo ako!" Mariin akong napapikit at dahan-dahan na tulmulo ang luha ko. "You never turned your head when you walked away. You let me stumble on the dirt! You let me run and chase you in the middle of night! You are the only person who can save me from the pain yet you still chose to leave-"