Building Promises ( Ventura Series #2 )

Kabanata 11

Sherine

Sa tingin ko ay maganda din ang idea na mag recruite na kami ng bagong member ng club. Next school year ay collage na ang iba sa amin. Hindi nalang itong club ang kailangan namin i-priorities. Ang iba naming ka member ay mag co-college na din, kaya kinaka ilangan talaga namin na mag recruite na.

I can't help but to smile every time Jade move her hips. She has a perfect body and good movements. I didn't know that Ranzel's sister can dance like a pro.

My head moves towards Elias and there I saw the glimpse of amazement in his eyes. He's really inlove.

When the music ends. A moment of silence then the dance club filled with round of applause. Matapos ng practice ay sumabay na ako na lumabas kay jade at doon ko naabutan si Ranzel na kaaalis lang.

Elias offered a handkerchief to Jade. Tinanggap niya ito. Pero nag taka kami ng bigla itong mag tatakbo paalis. Why is she in hurry? Napa baling ako kay Ranzel.

"May iba pa ba na gagawin si jade?" Tanong ko.

"I don't know, hindi pa ulit kami nag uusap ng masinsinan dahil sobrang busy ko" aniya.

Yeah. Sobrang busy niya pero nagagawa niya parin ako ihatid at sunduin sa apartment ko. Iyan ba ang talagang busy Ranzel?

"Una na kami..." ani ni Elias at hinatak na si jen. Elias is sad, ano kaya ang nangyari kay babygirl?

Akma akong maglalakad ng mag salita si Ran. "May relasyon ba sila ng kapatid ko?"

I looked at him. "Ewan. Pero hindi naman masama 'yun-"

"Grade ten palang si jade, masyado pa s'yang bata para do'n"

"Two years lang naman ang agwat. Bakit ikaw? Sa tinggin mo ba maganda na ligawan ng 2nd year college ang grade 12?"

"Iba 'yun, nanliligaw naman ako sayo. Ibang usapan pag naging sila ng hindi niya nililigawan ang kapatid ko-"

"Sasabihin ko kay Elias na ligawan nya si jade."

"So, may gusto s'ya sa kapatid ko?"

Napa tahimik ako. Nadulas ako 'dun. Sorry Elias.

"H-hindi pa ba tayo uuwi? Nagugutom na ako, e" pag iiba ko sa usapan. Dahil sa sinabi ko ay biglang lumbot ang tinggin niya saakin.

"Anong gusto mo kainin?" Agad na tanong niya.

Inagaw niya sa akin ang bag pack ko at nag lakad kami palabas ng building. Medyo naka sanayan ko na din na siya ang nag dadala ng bag ko tuwing umuuwi. Pakiramdam ko tuloy nabuhay ang papà ko. Si papà kasi ang nag dadala ng bag ko noong bata ako, tuwing hinahatid sundo niya ako sa school.

"Kahit ano..." ani ko. "Bibili nga pala ako ng lemon-"

"Chesca..." usal niya. Sinundan ko ang kaniyang ting gin at nakita ko si chesca na may bitbit na maraming box.

"Uy, Ranzel..." aniya at napa baling saakin. "Mag kasama pala kayo- ano... uhm... una na ako-"

"Tulungan na kita..." sinukbbit niya sa kaniyang balikat ang bag ko at nilapitan si chesca, na hindi manlang ako nililingon!

"Naku hindi na, baka maka abala pa ako sa inyo-"

"No, I insist. Akin na 'yan iba"

Mahinang tumawa si chesca.

Tahimik lang ako na naka ting gin sa kanila. Kung makapag usap kasi sila ay parang wala ako sa kanilang harapan. Hello, nakalimutan niyo ba na nandito pa ako?!

"T-tutulong ako-" agad silang napa baling sa akin. Tila ba ngayon lang nila naalala na nandito pa ako.

"Hindi na, kaya ko na 'to, hintayin mo nalang ako sa waiting area sa labas" aniya at sabay silang umakyat ng hagdan.