Kuzgun ve Tozkoparan

10.bölüm

     Bi eczaneye gidip krem sürdürdüm karnıma,  çöpte bulduğumuz minik bebeği ziyarete gitmeye karar verdim. Kuzgunlar sayesinde  başka birinin adına bi banka hesabım var ve orda baya bi para var. Bankamatikten para çektik sonrada oyuncAkçıya gittim.

     Yetimhaneye geldiğimde müdürün odasına çıkıp içeri girdim. Beni gördüğünde gülümsedi
" hoşgeldin tuana ." Dediğinde gülümsedim.
" hoşbulduk. Ben bebeği ziyarete gelmiştim." Dedim
"  tabi ben seni  götüreyim gel." Dedi ve odadan çıktık.  Yanına gelince gülümsedim Onun için bir beşik ayarlamışlardı.  Uyuyordu
" bu arada elimdekiler diğer çocuklar için , hepsini aşağıda toplasak versem olur mu?" Dediğimde memnuniyetle kafa salladı
" tabiki olur , bu arada bir isim buldun mu?" Dedi.
Kafa salladım
" onun kaderi de benim gibi çöp kutusu oldu ama onu kurtaran birileri oldu. Bence adı kader olsun, bu onun kaderi...." dedim memnuniyetle kafa salladı .

     Bahçeye indiğimizde bahçede çocuklar vardı. Müdüre hanım hepsine seslendiğinde etrafımıza toplandılar.
" tuana ablanız size hediyeler getirmiş." Dediğinde hepsi çok sevindi. Poşetlerdeki oyuncakları teker teker dağıttım. Sonra tam karşımızda uzakta oturan küçük bir erkek dikkatimi çekti en fazla 7-8 yaşında olmalıydı. Müdüre hanıma döndüm
" neden orda tek ?" Diyip çocuğu gösterdim.
"İsmi cesur, aylar önce ailesi bir kazada vefat etti. Akrabaları istemeyince buraya getirdiler. Kimseyle konuşmaz genelde" Dediğinde kafa salladım

Küçük bir kız bana yaklaştı. Onun boyunda olmak için yere çömeldim.
" ben konuşmaya çalıştım ama konuşmadı. Yalnız kalıyor , sen konuşursan belki bize katılır." Dedi. Gülümsedim
" ben gidip konuşayım o zaman hatta bi tanede hediye götüreyim." Dedim kız gülümsedi ayağa kalkıp bi hediye paketi aldım ve yanına doğru gitmeye başladım.

" merhaba ." Dediğimde bana baktı sonra önüne döndü. Yanına oturdum.
" bu senin için ." Diyip hediyeyi yanına koydum.
" istemiyorum." Dediğinde gülümsedim.
" neden buradaki kimseyle konuşmuyorsun?" Dedim.
" istemiyorum ." Dedi .
"Bende kimsesizim biliyor Musun? Daha küçücük bir bebekken çöp kutusuna bırakmışlar beni." Dedim bana bakmıyordu ama devam etmemi istediği gözlerinden belliydi gülümsedim
" sonra birileri bulmuş, 12 yaşına kadar hiç arkadaşım olmadı. Bana hep kötü davrandılar.hatta dövdüler." Diyip tişörtümü bırak açtım.
" bak yara izlerine ." Dediğimde kafasını çevirip baktı. Gözlerine üzgün bir ifade oturdu.

" neden dövdüler?" Dedi. " ben yetimhanede kalmadım. Sokakta yaşadım. Beni bulanlar kötü insanlardı ve hepsi benden çok çok büyüktü. Hiç arkadaşım olmamıştı. Sonra bi arkAdaşım oldu ama o da 4 sene önce öldü. Sonra yine hiç arkadaşım olmadı." Dedim beni dikkatle dinliyordu.
" şimdi sen buradasın ve burda aslında bir sürü senin gibi çocuk var , bence onlarla arkadaş olmayı denersen sana çok yardımcı olurlar. Arkadaşlarının olması çok güzel bir duygu. Seninle sırlarını , dertlerini paylaşırlar. Benimde bir arkadaşım olsaydı, beni korurdu, hiç dayak yemezdim." Dedim . Gülümsedi

" beni isterlermi ki?" Dediğinde gülümsedim. Çocukların arasında olan bana onunla konuşmam gerektiğini söyleyen kızı gösterdim.
" bak şurdaki kız varda sarı saçlı olan, o seninle çok konuşmaya çalışmış. Arkadaş olmak istemiş, bence o seni ister. Hatta diğerleri de ister." Dediğimde bana baktı.
" adın ne?" Dediğinde güldüm
" adım tuana naz." Dedim.
" peki ben naz diyebilir miyim?" Dedi gülümsedim.
" istediğini söyleyebilirsin. Senin adında cesur sanırım." Dedim kafa salladı
" o zaman şimdi isminin hakkını vermen gerekiyor. Ben yarın yine gelicem ve seni tek başına görmek istemiyorum. O sarı saçlı kızla ve diğerleriyle arkadaş olabilirsin. Hatta şimdi hediyeni al ve aralarına karış." Dediğimde heyecanla ayağa kalktı.