Rain ကို ျပဳစုေပးဖို႔သာ
စိတ္ေရာက္ေနခဲ့တဲ့ နေယာက
ေသာ္ညီ့ကိုလည္း ဧည့္ဝတ္မေက်ေနေတာ့ပါ။
ႏွာေခါင္းေလးတရႈံ႕ရႈံ႕နဲ႕
Rainအား ေရပတ္တိုက္ေပးေနပုံေလးက
အနံ႕ျပင္းျပင္းေတြကိုမခံနိုင္မွန္း
သိသာလြန္းေပမဲ့ ထိုအေနအထားအတိုင္းႏွင့္ပင္
ရွိေနခဲ့သည္ကလည္း
ေသာ္ညီျပန္သြားၿပီးကတည္းကပင္။
အားလုံးၿပီးစီးေတာ့ မနက္ႏွစ္နာရီခြဲၿပီးလို႔
သုံးနာရီေတာင္ ထိုးလုၿပီ။
ငိုက္ျမည္းစလည္းျပဳေနၿပီမို႔
နေယာ ကိုကို႔ေဘး ေနရာလြတ္မွာဝင္လွဲရင္း
ကိုကို႔ရဲ႕မ်က္ႏွာကို တေမ့တေမာေငးလို႔
ၾကည့္ေနမိေတာ့သည္။
''ကိုကိုက ေခ်ာလိုက္တာ..''
ေဘးတစ္ေစာင္းျမင္ေနရသည့္
မ်က္ႏွာက်အေနအထားႏွင့္ပင္ ရွင္းသန့္ကာ
ေခ်ာေမာလြန္းသည့္ကိုကိုက
နေယာကို ငယ္ငယ္က အၿမဲတမ္း
အူတိုရေအာင္လို႔ လုပ္နိုင္လြန္းတဲ့သူ..၊
ထူထဲတဲ့ မ်က္ခုံးေတြေအာက္က
ေမွးမွိတ္ထားသည့္ မ်က္ဝန္းတစ္စုံသည္
ဘယ္ေလာက္ထိကို ညွို႔ငင္နိုင္စြမ္းရွိပါေၾကာင္း
အျခားေသာမိန္းကေလးေတြဆီကေန
ျပန္ၾကားရသည္ကလည္း
နားမေထာင္ခ်င္မွအဆုံးပါပင္။
ထိုမ်က္ဝန္းေတြကပင္.. နေယာအား
ခ်စ္ျမတ္နိုးလြန္းစြာၾကည့္လာတိုင္း
နေယာမွာ ေမးကေလးပင့္ေမာ့လို႔ ဝင့္ႂကြားစြာနဲ႕
ဂုဏ္ယူမဆုံး ျဖစ္ရၿမဲ။
''နေယာက ကိုကို႔ရဲ႕တစ္သက္တာလုံးမွာ
အခ်စ္ရဆုံးနဲ႕ ကိုကို အကာကြယ္ေပးခ်င္ဆုံး
မိန္းကေလးပဲ ... ေနာက္ၿပီး ကိုကို ဘယ္ေတာ့မွ
မုန္းလို႔ေမ့လို႔မရမယ့္မိန္းကေလးဟာလည္း
နေယာပဲျဖစ္ေနမွာ.. အဲ့ဒါက ဘယ္ေသာအခါမွ
ေျပာင္းလဲသြားမွာမဟုတ္တဲ့ အမွန္တရားပဲ.. ''
ကိုကို႔ရဲ႕(၁၇)ႏွစ္ျပည့္ေမြးေန႕မွာ
မိန္းကေလးအုပ္စုၾကားေရာက္ေနသည့္
ကိုကို႔ကို အတင္းဆြဲထုတ္ၿပီးေမးစဥ္က
ကိုကို ျပန္ေျဖလာသည့္စကားေၾကာင့္
နေယာမွာ ေခါင္းေလးတဆတ္ဆတ္ညိတ္လို႔
ေပ်ာ္မဆုံးျဖစ္ခဲ့ရတာကို တစ္သက္မေမ့နိုင္ခဲ့။
