Upadłe Anioły || Draco Malfoy ✔️

38 [18+]

| Znajdziesz wolny pokój? |

✴️

Zazdrość to coś złego,
jednak nie w twym
mniemaniu.
Choć największe świństwo
zrobisz,
ja ci wybaczę,
i może to trochę toksyczne,
a może manipulatorskie,
lecz mnie to nie obchodzi,
jeżeli chodzić mam z tobą
w sekrecie.

✴️

Bankiet trwał w dobrych warunkach. Żadnych kłótni czy potyczek. Nikt nie krzyczał ani nie narzekał. Od godziny wszyscy rozmawiali między sobą i poznawali się wzajemnie. Wieczór wydawał się być tym bardziej przyjemny przy spokojnej muzyce dochodzącej ze skrzypiec, które bardzo dobrze wpływały na klimat balu. Można było zaczarować skrzypce, aby te same grały, jednak gospodarze tej rezydencji postawili na klasyczny i lepiej odbierany pokaz.

Wszystko zdawało się być jak dopięte na ostatni guzik. Elizabeth Roses pilnowała wszystkiego, aby każdy najmniejszy szczegół był dobrze dopracowany i co do godziny trzymała w rydzach całe spotkanie. Godzinna rozmowa między sobą przebywała bardzo dobrze. Małżeństwo, a zarazem gospodarze domu, zdążyli już w dobry sposób przekazać swoje nazwisko i ród, jako jeden z lepszych. Chcieli, aby wszyscy dobrze zapamiętali ich i z przyjemnością dołączyli do Stowarzyszenia, które z miesiąca na miesiąc posiadało coraz to więcej członków chętnych do walki ze złem. Aktualnie można by było rzecz, iż byli jedną z lepszych jednostek, które dzielnie i pod dobrym przywództwem radzili sobie i walczyli z godnością. Co roku mieli coraz wyższe zaangażowanie, co prowadziło do większej ilości złapanych przestępców. Oprawcy byli słabsi lub silniejsi w zależności od tego, czy walczyli w grupie czy osobno. Najgroźniejsza grupa we wcześniejszym roku zaliczała się do środowisk bardziej przestępczych i bardziej zaawansowanych, co wiązało się ze stratami w członkach Stowarzyszenia lub kończyło się jedynie na poważniejszych obrażeniach. Jednak dopadnięcie grupy przestępczej było wyjątkowymi sytuacjami i wszczynano akcje wraz z aurorami dopiero wtedy, kiedy rzeczywiście była taka potrzeba, a sami członkowie danych grup stawali się zagrożeniem.

Jednakże mówiąc o działaniach, które zazwyczaj wiążą się z lekkim zagrożeniem, były one tymi codziennymi, jednak tylko w przenośni. Samym złapaniem danego przestępcy, który jako uzdrowiciel podmieniał lub fałszował dokumenty, zajmowało się Biuro Aurorów. Dopiero kiedy każdy z aurorów miał przydzielone zadanie, a były inne mniejsze lub większe przestępstwa, członkowie Stowarzyszenia zaczynali działać.

Samo Stowarzyszenie jako niezarejestrowana grupa była podzielnie tajna, ponieważ wiedziało o nim Biuro Aurorów czy większe grupy przestępcze. Jednakże jeżeli chodziło o pojedynczych przestępców, którzy wiedzieli jedynie o tym, iż może ich złapać jakiś auror, nie mieli bladego pojęcia o kimś w masce przypominającej pysk wilka i czarnych strojach przepasanych skórzanymi pasami. Niektórzy spekulowali o tym, iż może to są kolejni poplecznicy Voldemorta. Inni zaś mówili o czarnych Aniołach, które pod maską wilka bronili słabszych i zgarniali przestępców. Nikt tak dokładnie nie wiedział kim byli i to wszystko powinno trwać w takim stanie przez wiele lat. Musieli pozostać w pewien sposób anonimowi.

Kiedy godzina rozmów minęła jak z procy, kobieta w czerwieni zaprosiła wszystkich do stołu i przez kolejne dwie godziny każdy porwał się do spożywania uszykowanych potraw oraz picia trunków. Rozmowy przechodziły w miłej atmosferze. Mężczyźni co pewien czas odchodzili od stołu, aby przenieść się do miejsca gdzie można było zapalić cygaro i porozmawiać o interesach. Kobiety zaś rozmawiały o wszystkim i o niczym, chcąc jakoś porwać się nastrojowi. Słychać było gdzieś rozmowy o sukienkach, trochę dalej ktoś wzniósł głos o roślinach ogrodowych, a jeszcze dalej kilka kobiet wymieniało wady swoich mężów śmiejąc się przy tym.
Znalazła się również większa część odważnych i bardziej śmiałych towarzyszy, który tańczyli na środku salonu w ślimaczym tempie. Gdyby tylko wiedzieli jak ich dzieci tańczą na przypadkowych imprezach...