Ne Zamandır Sendeyim✓

13.

"Sevilme hissiyle ne yaparsın
Eğer sevilme hissi seni yalnızlaştırıyorsa?
Eğer seni sadece yapayalnızken seviyorlarsa? "

-A loving feeling

____________________________
Fotoğrafları bölümle alakalı koymaya çalışıyorum ki okurken az çok öyle hayal edebilin diye. Hep diyorum ama eklediğim şarkılarla okursanız sevinirim iyi okumalar.
__________________________

"Gerginlikten kusacak gibi hissediyorum." arabayı sürerken kendi kendine söyleniyordu kumral.  Selin'in evde olup olmadığını bile bilmiyordu. 
"Hangi cesaretle çıktım yola aklımı sikeyim ben. Beni aylardır görmek istemeyen birini hiç bir şey olmamış gibi evine gideceğim ne tepki vereceğini kestiremiyorum bile." sıkıntıyla nefes verdi. Adrese göre neredeyse varmıştı. Yaklaştıkça kalbi sıkışıyormuş gibi hissediyordu. O gün  Leyla'nın söylediklerini iyice düşündükten sonra hiç inanmak istemediği farkındalıklar yaşamıştı. Kafası iyice karışmışken selinle yüz yüze geldiğinde nasıl davranması gerektiğini bilmiyordu.

*Flashback

"Nil öğle molası bitmeden kahve alalım mı?"
Nil o kadar dalmıştı ki yemekle bakışıyordu sadece. Hayatla bütün bağını koparmış gibiyidi.
Arkadaşı dürtünce irkilip ona baktı.
" burda mısın nil son günlerde yine çok dalgınsın. özellikle de selin işten ayrıldığından beri. Konuşmuyor musunuz yoksa hala?"
Nil sıkıntıyla nefes verip olumsuz anlamda kafasını salladı.
Selin'in ayrılığı herkes için sürpriz olmuştu özellikle kendisi için. Ne diyebilirdi ki? Aylardır bir kere bile iletişim kurmamışlardı sebebini bile bilmiyordu ki başkasına da anlatabilsin.
"bu konuyu hiç açmasak olur mu yeterince kafam dolu anlatacak pek bir şey de yok zaten."
O kadar yorgun görünüyordu ki arkadaşı konuyu daha fazla üstelemedi.
"peki o zaman bir kahveye ihtiyacımız var bence"
Gülümseyerek ayağa kalkıp arkadaşının koluna girdi. "kesinlikle"

**

O kadar yorulmuştu ki işten eve dönmek bile işkence gibiydi kumral için. Eve girdiğinde annesinin yemek yediğini görünce arkadan sarılıp yanağına öpücük kondurdu.
"Afiyet olsun bitanem nasılsın"
Annesi gülümseyerek kızına doğru dönüp öpücük verdi.
"Hoşgeldin kızım iyiyim ben aç mısın gel otur"
"Yok annem tokum ben işim var biraz odamdayım."
odasına gittikten sonra hızlıca kıyafetlerini değiştirip kendini yatağa attı. Leyla'nın söyledikleri aklından çıkmıyordu bir türlü. O günden beri işte,evde sürekli düşünüp duruyordu.
"Ya leyla'nın söyledikleri gerçekse? Bunca zamandır sadece kendimi mi kandırıyordum"
Sıkıntıyla nefes verip telefonu eline aldıktan sonra selin'e yazdığı mesajları açtı. Bir sürü cevaplanmamış mesajlar..
" o kadar özledim ki seni.. keşke neden bu halde olduğumuzu anlayabilseydim." Göz yaşları akarken eski mesajlara bakınıyordu. Sarışınla şakalaşmaları.. birbirlerine  sarhoşken attığı sesler.. o kadar özlemişti ki sesleri tekrardan dinlemeye cesaret bile edemiyordu.
Korkuyordu kumral. Ne hissettiğini, ne yapması gerektiğini bilmiyordu. Tek istediği sarışın'a sarılmak tekrardan eskisi gibi olmaktı.  Eğer leyla'nın dediği gibiyse bundan selin'e nasıl bahsedebilirdi? Araları zaten bozukken daha da kötüleşmesine sebebiyet verebilirdi.
Son bir defa daha mesaj atacaktı. Görüp görmeyeceğinden emin değildi ama deneyecekti. Ama bu sefer sesli mesaj atacaktı. İçinde ne var ne yoksa dökmek istiyordu.
"Korkuyorum selin. Gözlerime eskisi gibi bakmayacağından korkuyorum. En çok da artık her şeyin eskisi gibi olmayacağından emin olursam diye korkuyorum. Seni çok özlüyorum. Seni düşünmediğim tek bir zaman yok. Eskisi gibi olabilmek için her şeyimden vazgeçebilecek kadar sana değer verdiğimi görebilseydin keşke. Hiç özlemedin mi? Üzüldüğünde,mutlu olduğunda aklına gelmedim mi? Bir kerecik olsun gittiğinden beri özlem sarmadı mı içini? Ama sen gittiğinden beridir çok yalnızım. Tanıştığımız günden beridir o kadar bağlandım ki sana, şimdi boşluğunu hiçbir şey dolduramıyor selin. Hiçbir şey sen gibi değil. Kimseyi senin yerine koyamam ben. Öfkemi dindirmek uzun zaman aldı. Bu bencilliği nasıl yaptın bana diye düşünmekten duramıyorum. Sinirleniyorum, öfkeleniyorum içimde ki bütün öfkeyi kusuyorum tek başıma odamda. Sonra  sevgim yine ağır basıyor öfkeme ağlıyorum öylece. Lütfen cevap ver bana çok ihtiyacım var. Burada olmana ihtiyacım var. Sadece.. seni görmek istiyorum artık bu şekilde cezalandırma beni lütfen."
Ağlamasını zor bastırmıştı sesli mesajı atarken bu yüzden sesi titremişti. 
Sonra aniden aklına bir fikir geldi. Mektup yazmalıydı. Evine gideceği gün bir şekilde bıracaktı mektubu ona. Çünkü cesaret edemiyordu yüzüne söylemeye. Kalbinde her şey hâlâ karışık olsa da anlatmak istiyordu. Dökmek istiyordu içini. Selin ne tepki verirdi bilmiyordu bile. Bu durumumuzdan daha kötü ne olabilir ki? Diye düşündü. " Sanırım şu an cesaret gösteremezsem bir daha yapamayabilirim." Gerginlikle bir kağıt çıkarıp kalem bulduktan sonra yazmaya başladı.
"Özlemin  insanları ne hâle getirdiğine bak. Hiç bu kadar derinden hisetmemiştim. Babam ailemizi terk ettiğinde bile onun yokluğunu hiç aramamıştım. Sonra karşıma sen çıktın. O kadar mutluydum ki yıllarca.. sonra sen gidince o boşluğu nasıl dolduracağımı bilemedim. Hüseyin ile vakit geçirmek bile  mutlu etmemeye başlamıştı beni. Benden ayrıldığında bile üzülemedim. Aklımda sadece sen vardın. Senden sonra Hiç bu kadar derinden hissetmediğim öfkeyi,özlemi,nefreti,sevgiyi  tattım.  Sen gidince bazı şeyler daha netleşti selin. Sanırım bazen kaybetmeyince anlayamıyorsun. Ama artık anlıyorum sanırım. İstediğim tek şey sensin. Birlikte mutlu olmak istediğim tek kişi sensin . Keşke bu şekilde gelişmeseydi her şey. Yanıyorum gün geçtikçe. Bu özlem yakıyor beni güzelim. Yavaş yavaş ama şiddetli hissettiriyor. Beni senden başka kimse kurtaramaz artık. İzin ver daha fazla uzaklaştırma kendini benden. Mesafeler katlanılmaz bir hâl aldı artık dayanamıyorum fazla."
Kağıdı katladıktan sonra çantasına koyup yatağa geçti. Heyecandan uykusu gelmiyordu. Gerginlikten midesi kasılıyordu. Gözlerini kapatarak uyumaya çalıştı. Yarın uzun bir gün olacaktı .