ALEDA 2 || Mor Şehrin Koruyucuları

A.M.Ş.K || 2.Bölüm

~ALEDA'DAN~

Kapıdan geçmek üzereyken kollarımdan tutulmam ile arkamı döndüm. Babamdı, gülümseyerek sarıldım. Geri çekildiğim de ellerimden tuttu.

"Bunca zaman ayrıydık, sebebi her ne olursa olsun döndüğüne sevindim."

Gülümseyerek başımı salladım.

"Annemi çok sevdiğimi söyle baba. Gitmem gerek."

Brni onaylayınca hızla kapıdan geçtim. Sert bir bedene çarpmam ile omuzumdan tuttum. Çarptığım kişiye baktığım da prensten başkası değildi. Nesne hep ona çarpıyorum ki? Gerçeği suç benim değil, onun. Kapıda durmasaymış o da. Düşüncelerden çıkıp takımdakilere döndüm. Hepsi karşıdaki boş eve bakıyordu. Güldüm.

"Bu mu yani enstitü?" diye sordu Cer.

Başımı salladım evet anlamında.

"Ben daha fazla bu saçmalığa dayanamayacağım. Gidiyorum ben."

Prens arkasını dönüp ilerlerken hızla kolundan tutup kendime çevirdim. Burun buruna gelirken geri çekildim.

"Hiçbir yere gidemezsin. Takımdaki kurallara uymak zorundasın."

Sadece bana baktı. Eskiden olduğu gibi bakmıyordu ama düşmanmış gibi de bakmıyordu. Sadece... Boş bakıyordu. Derin bir nefes verdim, ona bakmayı kesip arkamı döndüm ve hızla görünmez kalkanı kaldırdım. Karşımıza yüksek bir bina çıtkı, bizimkiler şaşkınlıkla bakarken "Haydi!" diyerek önden yürümeye başladım. Kapıya parmak izimi vurarak içeri girdim. Bizimkiler arkadan gelirken içerideki görevliler başıyla selam veriyordu. Hızlı hızlı ilerlerken beni takip ediyorlardı. "ELENA! diye bağırdım. Hızla yanımda biterken bizimkilere baktım. Sonra tekrar Elena 'ya döndüm.

" Takım arkadaşlarıma odalarını göster, sonra da mühür için aşağı kata. "

" Emredersiniz. Beni takip edin lütfen. "

Arkamı döndüm. Prensin omuzlarına sert çarparak yanından geçtim. Bizimkilerin arkasına dönüp bana baktığını hissediyordum. Asansörü çağırıp beklemeye başladım. Geldiği gibi binip onlara döndüm.

Anladım ki kim nasıl davranıyorsa öyle davranmak gerekiyor.

Asansör durunca hemen inip karanlık koridor da ilerlemeye başladım. Karşımdaki büyük kapıyı açıp içeri girdim. Koltuğa oturup beklemeye başladım. Birkaç dakika sonra kapı açılınca gelene baktım. Sam idi. Gülümsedim. Orta yaşlarda çok tatlı biriydi. Seviyordum onu.

"Demek buradasın. Geldi mi takım arkadaşların.?"

"Evet, mühür için birazdan burada olurlar."

Başını salladı.

"O zaman gerekli hazırlıkları yapayım." diyerek ışığı açıp sağa sola gidip gelmeye başladı. Ayağı kalkıp masadan bir bardak su aldım.

"Austyn 'i sonunda göreceğim."

Suyu püskürttüm. Ağzımda kalan suyu zorla yutup ona döndüm.

"Önemsiz biri Sam. Lütfen sana söylediğime pişman etme."

"Tamam, tamam. Sustum. Ama bir şey var, gerçekten önemsiz biri mi senin için.?"

Durup bakışlarımı ona kilitledim. Havadaki ellerimi indirip omuzlarımı düşürdüm.

"Benden daha iyi biliyorsun Sam. Onun için neler yaptığımı."

Sam tam konuşacakken kapı açıldı. Gelen Elena ve diğerleriydi.

"İşte geldiler Sam, teşekkür ederim Elena. Gerisini ben hallederim."