ALEDA ~HÜKÜMDAR~ Kitabının 2. Serisidir.
Tüm telif hakları saklıdır.!
~~~
"Öncelikle hepinize merhaba. Yeni görevimiz diğer görevlere oranla çok değişik. Bu sefer gidip gelmeyeceğiz."
"Daha açık olur musun?" dedi prens, Aleda'nın sözünü keserek.
"Bu...
Merhabalar, nasılsınız? Bölüm geç geldiği için üzgünüm. Umarım beğenirsiniz. İyi okumalar. 🌸
*
ALEDA'DAN
Gözlerimi açar açmaz uzanmış olduğum yerden kalktım. Doğrusunu söylemek gerekirse fırlamıştım. Bakışlarım odada gezince herkesin bir yerde uyuya kalmış takımı gördüm. Dört gündür Flicka ile iletişime geçemiyordum. Kollarımdaki izler gözüme çarpınca baktım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Temsili: tüm vücudunu bu şekilde düşünün kırmızı renkli.)
Muhtemelen tüm gücümü Flicka'yı kurtarmak için kullandığım da böyle olmuştu. Derin bir nefes aldım. Onu öldürmek isteyen her kimse cezasını kendi elimle verecektim. Tanrıya tek dileğim yaşıyor olmasıydı. Gözlerimi kapatıp Flicka'nın zihnine girmeye çalıştım.
"Flicka, ne olur duy beni. Sana ihtiyacım var."
Tek bir kelime bile dıymayınca gözlerimi açtım.
"Aleda?"
Düşüncelerden çıkıp bana seslenen Lucky 'e baktım. Bana seslenmesiyle herkes yavaş yavaş kendine geliyordu. Lucky hızla yanıma gelip bana sarılırken, sarılmasına karşılık verdim. "Bizi çok korkuttun." diye tekrar edince bir şey demedim. Ondan ayrılıp melul melul bana bakan kız kardeşime baktım. Dolu gözlerle bana bakarken yanına gelmesi için işaret yaptım. Hızla yatağın kenarına oturup bana sarılırken karşılık verdim. Gözlerim prense kayarken kollarını bağdaş yapmış bizi izliyordu. Yani beni izliyordu. Cerelia'dan ayrılıp herkese tek tek baktım.
"Sizi telaşlandırmak gibi bir niyetim yoktu. Üzgünüm. Ama ben iyiyim merak etmeyin artık. Neredeyse gece yarısı oldu, odanıza gidip dinlenin lütfen. Sabah göreve çıkacağız."
"Aleda haklı arkadaşlar, biz çıkalım artık. O da daha fazla dinlensin."
Herkes Sam'i onaylarken odadan çıktılar. Odada bir tek ben ve prens kalmıştık. Yatağın kenarına oturunca ellerimi boynuna sardım. O da ellerini belime sarınca tebessüm ettim. En çok buna ihtiyacım vardı. Dudaklarını boynuma bastırırken alt dudağımı dişledim. Huylanmıştım. Nefesi kulaklarıma çarparken dişlediğim dudağımı serbest bıraktım.
"Chybíš mi"
Söylediği şey ile gülümseyip ondan ayrıldım ve gözünün içine baktım.
"Bende seni özledim." diyerek dudaklarına yöneldim. Anında bana karşılık verirken birkaç saniye sonra geri çekildim. Önüme düşen saçlarımı kulağımın arkasına koyarken "Bunun bana yetmeyeceğini biliyorsun hükümdarım." demişti. Güldüm.
"O zaman yeteceğin kadar al..."
Dediğim şey ile bir süre bana baktıktan sonra hızla beni öpmeye başladı.
