Fated Stars

TWELVE

The sun is setting infront me now. The days I spent here made me fell in love with this view. The calming view of the sun and the sea being one.

"You're here again"

Lumingon ako sa likod ko at nakita ko siyang papalapit sa akin ngayon. Like what he said, I'm always here. Kapag umaalis sila para puntahan ang site na pinagtatrabahuhan nila ay nagpapaiwan ako dito. Nanunuod lang sa tanawin at pilit na kinakalma ang sarili sa kabila nang iba't-ibang emosyon na nadididskurbe sa sarili.

"Done with work?"I asked

He smiled and nodded. Tumabi siya sa akin ngayon at tinatanaw din tanawin tanawin sa harap namin. He looks so at peace right now.

Biglang umihip ang hangin at nilipad nito ang buhok ko na agad ko namang sinikop. Inayos niya din ang buhok niyang medyo nagulo dahil sa hampas ng hangin.

I just realized how rough his feature his. His physique made him more manly and intimidating. Kaya pala takot sa kaniya ang mga katrabaho niya.

Despite his rough physique, I know he's a really kind person. Also a soft kind of person on the inside. Sa ilang buwan naming magkakilala ay madaming emosyon sa mukha niya na ang pinakita niya sa akin. I hope in the future, I will learn more about him that will let me love him more.

"I'm sorry. I haven't been able to spend time with you because of work"he said after the long silence

"It's fine. You came here for that right?"

Bumuntong-hininga siya kaya mahina akong natawa.

"If you have another break...will you go with me?"

Nilingon ko siya pero diretso lang sa harap ang tingin niya ngayon.

"Where?"I asked, still looking at me

Bumaling siya sa akin at ayan na naman ang puso kong nag-uunahan sa bilis ng takbo.

"Anywhere you want to"he said and gave him his usual warm smile

Tumango ako bilang pagpayag at nginitian din siya pabalik.

Ilang minuto pa kaming nanatili doon bago naisipan na bumalik na sa hotel. Today is our last day here and I can't believe time really pases quickly. I guess it does when you're with someone you always wanted to spend your time with.

Nang makauwi kami ay nag-ayos lang ako at kalaunan ay natulog lang. Hindi ko alam kung ilang oras akong tulog. Nagising nalang ako sa isang tawag sa cellphone ko.

Sinagot ko 'yon nang hindi tinitignan kung sino 'yon.

"Fauzia! Where are you now?!"

Agad akong napaupo nang marinig ko ang boses ni tita Carrie sa kabilang linya. May trabaho nga pala ako ngayon! Tinignan ko kung anong oras na at nakitang late na ako.

Pinatay ko ang tawag at dali-daling nag-ayos at tumulak na. Napasobra yata ang tulog ko. Siguro dahil sa pagod sa byahe kahapon. At sa dami ng iniisip ko.

Hanggang ngayon ay hindi pa din matanggal sa isipan ko ang ala-ala na nakuha ko nung narinig kong kumanta si Axel. It was a brief memory but the impact to me was huge.

Nang makarating ako ay pinagalitan agad ako ni tita. I'm not really the type of person to be late. Humingi ako ng paumanhin sa kaniya at sa buong production staff dahil nadelay ko ang trabaho nila.

Agad nila akong inayusan at ilang ayos pa ay nagsimula na kami. I am more than extra in my poses this time. Maybe to compensate the time they lost because I'm late.

Pagod na pagod akong umuwi sa araw na iyon dahil sa dami ng shoots ko. Naisipan kong sa bahay muna umuwi dahil mas malapit ito sa lugar na huling pinagshootan ko.