Güneşli bir sabah... Sessiz sokaklar... Odaya dağılan ve açık, her çekmeceden sarkarak dağınıklığa dağınıklık katan düşünceler... Birde ben. Halıda uzanarak masmavi gökyüzünü izleyen... Karışan saçları, dalgın bakışları ve yorgun nefes sesleriyle... Ben ve ben. Yerden zorla da olsa kalktım. Dolabıma doğru ilerledim. Üstümü giyinirken bir yandan da uyukluyorum. Kahvaltı yapmam gerek, kendimi sokaklara atmadan önce ama yeterli zamanım yok. Bu yüzden ayrıldım evden. Hiç acelem yokmuş gibi yavaş yavaş süzülerek yürüdüm mırıldanırken. İspanya. Ne olursa olsun gülümsemeyi bilen insanlar... Dar sokaklar... Hafif bir esinti, tatlı tatlı ısıtan güneş... Özenle dizilmiş taş kaldırımlar... Köşedeki fırından gelen leziz ekmek kokusu... Birde bu güzellikleri her gün, sanki ilk defa görüyormuşçasına hayranlıkla izlerken işe giden... Evet, yine ben.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Çalan telefonumun sesiyle bozularak dağıldı. Bir toz bulutu gibi yukarıya doğru süzülerek patladı. Mükemmel büyü. Derin bir nefes aldım. Aklımda dönüp dolanan bir ton düşünceyi kenara ayırdım. İnce parmaklarım telefonumun cam ekranında kayıp aramayı cevapladı. Uzun bir süre sohbette yuvarlandım. Çok uzun bir sohbet. İşte! Alcázar... İspanya'nın Sevilla şehrinde yer alan, orijinal olarak Moro kökenli Müslüman krallar için inşa edilmiş bir kraliyet sarayı. Görkemli...İspanya'daki diğer her şey gibi büyüleyici. Açıklanamaz ve anlatılamaz bir diğer güzellik.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Derin bir nefes aldım. Dalgınlığı üzerimden atmaya çalışmak adına ki sanırım bu imkansız. Çünkü uyuşukluğu bırakıp bacaklarımı çalıştırmak için öne atıldığımda köprüden hızla geçip içeri girince yine bir başka büyünün esiriyim şimdi. Farklı işlemeler... Renk renk taşların duvarlarda buluşması... Gizemli motifler... Güzel kokulu çiçekler...
Bir süre dolandım. Avludaki havuzun yanından geçtim. Röportajın yapılacağı salonu bulunmak adına sözde ama açıkça asıl amacım bu değildi. Röportajın yapılacağı odayı bulmak değil. Kendimi kaptırıyorum. Böyle bir yere geldiğimde her şeyi unutur oluyor, dalıyorum. Mimarisine... Eserlerine... Verdiği kokuya... Her şeyine... Kapılıp gidiyorum. Sanki...Bu eski tozlu duvarlar...Taş basamaklar... Beni içine çekip o zamanlara sürüklüyor. Bu sarayın ilk yapıldığı zamanlar. Geçmişe. Uzun bir elbise bedenimi süslüyor. Başımı döndürüyor. Eskilerden kalma esintiler...
