"Chris'le aranızda hiç romantik bir şey olmadı mı? Ya da...Siz hiç?"
Gülümsedim. Sessiz kaldığım için gerildi ama cevabı biliyor zaten.
"Hayır. Olmadı. Ne öpüştük ne de-"
Başını salladı. O yüzden devam etmedim. Olabilme ihtimalini düşünmek bile onu rahatsız ediyor.
"Bu akşam benimle yemek yer misin?"
Çalışmam gerektiğini söyledim.
"Lütfen Giz. Benimle yemek ye! Yarında çalışırsın."
Gülümsedim.
"Yarında yemek yiyebilirim."
Kıkırdadı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Ama ben bu akşam istiyorum. Seni."
Doğruldu. Uzandı ve kavradı belimi. Bedenimi kendininkine bastırdığında öptü boynumu. Ürperdim. Hem arkamdaki sertlik hemde öpücük yüzünden. Çünkü daha önce hiç yapmamıştı böyle bir şey. Sınırları yıkmak istediğini fark ettim o an. İçten içe benimde istediğim gibi.
"Chris'le seni izledik, bugün."
Döndüm. Elimi yanağına yerleştirdim. Yavaşça gezdirdim yeni çıkan sakallarının üzerinde. Gözleri küçük bir çocuğun heyecanını andıran merakla parladı.
"Öyle mi?"
Başımı salladım. Tezgahla arasında kaydım ve yerde uzanan Kal'ın yanına doğru ilerledim. Hala gerginim. Bir kocaman ay geçti ama ben hala korkuyorum, aynı şeyleri yaşamaktan. Bir yandan da Henry Cavill olduğu gerçeği korkutuyor aslında. Henry Cavill!! Brian gibi değil. Salak ve-gerçi böyle diyorum ama Brianda arkamdan tonlarca iş çevirdi.
"Peki...Bu akşam benimle yemek yiyecek misin? Yoksa...Tek başıma mı bırakıcaksın beni?"
Dudaklarımı büzdüm. Acıtasyon yapıyor ve gayet başarılı bu konuda. Bunu biliyor.
"Tamam. Olur."
Bembeyaz dişleri önüme serildi. Tatlı tatlı gülümsedi. Döndüm. Merdivenden gelen adım seslerini dinledim. Tahmin edileceği üzere Chris. Evet, o ama tahmin edebileceğim bir şekilde değil. Gözlerimi kocaman açarak doğruldum.
"Sakın! Sakın dalga geçmeyin!"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
