March 2020/1 (BL)

Chapter 34- "A" Part 2

Mr. A. POV (23 Years old) and Flashback
Date: February 14, 1990
Time: 7:30 P.M.

"A, may gusto akong ipagtapat sa'yo."

Diretsong nakatitig si John sa mga mata ko at hindi kumukurap.

Hindi ko na alam kung ano ang dapat kong maramdaman sa mga oras na ito, pero hindi ko na alam kung anong susunod niyang ipagtatapat. Kung may napupusuan na ba siyang ibang babae, o maririnig ko sa kanya mismo ang mga salita na gusto kong marinig?

Nakatingin lang ako sa mga mata ni John, ngunit hindi ako makapagsalita at hinihintay ko na lamang ang kanyang nais na sabihin.

"Alam ko na iisipin mo nag bibiro lang ako, o niloloko kita, pero hindi. Sa mga oras na 'to, seryoso ko ito na sasabihin sa'yo, A."

Napalunok ako dahil hindi mas lalo akong kinakabahan sa nais ipahiwatig ni John. Hindi pa rin ako nagsasalita at pinapakinggan ko lamang siya.

"A, hindi ko alam kung anong magiging reaction mo 'pag nalaman mo, pero lalakasan ko na ang loob ko—"

Naputol ang sasabihin ni John nang biglang dumating ang inorder namin na beer.

Kinuha niya ang isang bote at nilagok niya ito ng isang inuman lamang. Nang maubos niya ito ng isang inuman, pinunasan niya ang kanyang mga labi at tumingin sa akin muli.

Sa mga pagkakataong ito, hindi ko na mapigilan ang sarili ko. Nakatingin na lang ako sa mukha ni John, habang pinagmamasdan ko ang namumula niyang mga pisngi gawa ng beer, ang kanyang mga labi na parang isa sa pinaka magandang ginawa ng Diyos, at pati na rin ang kanyang mga mata na may pakakulay brown at nakakaakit.

"Ano ba talaga 'yung gusto mong sabihin, John?" tanong ko sa kanya habang pabilis nang pabilis ang tibok ng aking puso.

Huminga ng malalim si John, pumikit saglit at kumuha ng lakas ng loob.

Dumilat siya muli at hinawakan ang mga kamay ko na nakapatong sa table.

Naramdaman ko ang mainit na kamay ni John na nakahawak sa akin—ang malalaking kamay niya na nahahawakan ang buong kamay ko.

"A, nais ko lang sabihin sa'yo... na matagal na kitang... gusto. Noong una pa lang kitang nakita, nakuha mo na agad ang puso ko."

Natulala ako sa mga sinabi ni John. Ang mga salitang nais kong marinig sa kanya ng matagal na panahon, ngayon sinasabi niya na sa akin, sa harap ko mismo, at sa gabing ito na hindi ko inaakala na lalabas mismo sa mga bibig niya.

Tila naginit ang buong pakiramdam ko at gusto kong sumigaw na parang ako ang pinakamasayang tao sa buong mundo.

Labis ang tuwa na naramdaman ko nang marinig ko ito mismo kay John, na parehas pala kami ng nararamdaman, na akala ko ay niloloko at binibiro niya lamang ako, pero hindi pala.

Hindi ko alam kung anong irereact ko sa kanya, kaya gaya na lamang ng dati, ipapakita ko na naiinis ako pero sa loob loob ko, ang tuwa ko ay abot hanggang langit.

"Hmmp! Loko loko ka talaga John!" sagot ko sa kanya na kunwari ay naiinis ako at nakatingin lamang ako sa ilog, pero sa totoo lang, iniiwasan ko na makita niya ang tunay na nararamdaman ko.

Naramdaman ko na hinigpitan ni John ang paghawak sa kamay ko, kaya napatingin ako sa kanya. Hindi ko siya nakitang ngumiti, at seryoso pa rin ang mukha niya.

"Totoo, 'yung sinasabi ko, A. Hindi mo lang alam kung gaano katagal ko to pinag-isipan, at kung gaano ko katagal ito tinago sa'yo, dahil hindi ko alam kung ibabalik mo 'yung nararamdaman ko.Pero hindi ko na rin kaya. Gusto ko na sabihin sa'yo 'yung nararamdaman ko! Para akong sasabog sa araw araw na tinatago ko ang pagkagusto ko sa'yo."