No Love, Just Hate

57

* S U M M E R *

Isang linggo na ang nakakalipas pero hindi pa rin nagigising si Winter. Yes, he's comatose. Dahil na rin daw sa lakas ng impact ng pagkakabangga ng kotse niya.

I hold his hand and feel its' warmth. "Babe, gising ka na please?"

Napatingin ako sa may pintuan nang marinig kong bumukas yun. Napatayo ako. "Anong ginagawa mo dito?"

"I'm not here to fight, Summer. A-andito ko para makipag-ayos."

"Makipag-ayos? Wala nang aayusin, Samantha. Makakaalis ka na."

Babalik na sana ako sa pagkakaupo nang bigla siyag lumuhod. "A-anong---"

"Hear me first, Summer. I'm begging you. I promise after this hinding hindi na ako papakita pa, just... hear me out."

I just stare at her. Hindi ko alam kung anomg irereact ko. There's a part of me na gusto siyang pakinggan pero meron din na ayaw. Naglakad ako papalapit sakaniya at umupo sa harap niya. "Tumayo ka dyan, Samantha."

"Not until you hear me out."

"I will. But not here. Sa ibang lugar tayo mag-usap." She nod saka ko siya tinulungang makatayo. Nauna siyang lumabas kesa saakin. Lumapit ako kay Winter at hinalikan ang kamay niya. "I will be back."

Napagdesisyunan namin na sa rooftop na lang ng ospital magusap. "Talk now, Samantha."

"Tama nga si Samuel, no matter how mad you are to me, papakinggan mo pa rin ako. First, gusto kong magsorry. I know I've been a bitch to you. Siguro masyado kong mahal si Leigh kaya ko nagawa yun. I was so desperate, hindi ko alam ang gagawin ko. I feel so lost nung nakipaghiwalay siya sakin. I t-thought kahit katiting may pagmamahal pa siya sakin but then... Wala na. He really loves you, Summer at ang sakit sakit nun." Hindi ko siya tinitignan pero halatang umiiyak siya.