Toprak'tan
Gözyaşımı sildim, şimdi güçlü olmam lazımdı. Karşımda anlattığı büyük fedakarlığını töreler kisvesinde normalleştirmeye çalışan, hatta sevgiye saygım var ama kanımızdan çocuk lazım diyen bi Fatma ana vardı karşımda. Fatma annemi çok seviyorum ve tartışmak istemiyorum. Konuşmam gereken tek kişi Emir. Dedikleri gibi ikinci evlilik niyeti olarak mı benimle evlendi bilmeliydim. Yerimden kalktım, Fatma annem beklentiyle yüzüme baktı. Ne zaman yanından ayrılsam sarılıp öper öyle giderdim. Yüzündeki kırışıklıklara daha çok anlam yükledim o an, yaşanmışlıkları her bi kırışıklıkta tutunmuştu. Önceden sevgi ile baktığım bu kadına şimdi acıma ile bakıyorum, katlandığı hayat bana göre hayat değildi, seçim hakkı yoktu, kabullenip yaşamaktan başka yapabileceği en büyük şeyi yapmış ve kocasının ve Selim Bey' in saygısını bile kazanmıştı.
Kızamadım ona, kıyamadım da. Yine sarıldım öptüm gözümde akmaya hazır bi yaş ile. Bi şey demeden ayrıldım odadan. Koridorda Hatice abla beni bekliyordu. Onunla konuşacak hiç halim yoktu ama durdurdu beni.
" Toprak sen anama bakma, moralini de bozma, Emir senden başka kimseyle evlenmez canım benim"
" Evlenmez dimi"
" Bu zamana kadar kaç kız gösterdikleri birine bile dönüp bakmadı da sana ilk görüşte vuruldu. Bizde kaldığın ilk sabah var ya hani, damadımız olacağını biliyorduk hepimiz. Asla başkası olmaz onun hayatında, o babam gibi değil, yapmaz. Sıkma canını konuşursun kocanla her şeyi tamam mı"
İçim azıcık da olsa rahatladı ama Emir' i düşününce kalbim sıkışmaya devam etti. Yutkunamıyorum, yumru var sanki boğazımda. Hatica ablama baktım. Gülümseyerek bakıyordu bana.
" Hatice abla sağ ol moral verdin bana, ben çıkayım dersim var birazdan"
" Tamam canım, şey Toprak bekle. Aradım ben ağamı haberi var olanlardan, konuşursunuz çıkışta."
" Tamam abla, görüşürüz."
Odamıza çıktım, çok kötüydüm, başım ağrıyordu kendimi sıkmaktan. Banyoda yüzüme su çarptım. Başucumdaki komodinde duran telefonumu baktım Emir aramamıştı, mesaj bile atmamıştı. Hatice ablam haberi var diyince içimi rahatlacak bi şey yapar sanmıştım ama yoktu işte. Çocukluğum geldi aklıma, babamın annemi aldatması, annemin gözü yaşlı camda onu bekleyişi, kavgaları...Yoksa benim de mi yuvam yıkılacak, kocam başka biriyle mi olacak? Kocanın başkasıyla olduğundan haberim varsa bu aldatma sayılmıyor mu? Bi kalpte iki sevgi olur mu? Yani yeni karısını da sevecek mi, sevmezse ona da haksızlık değil mi, peki bana haksızlık değil mi? Ben Emir' den başkasıyla sevişemem, sevişmek sevginin vücut bulmuş hali bana göre.. peki Emir başkasıyla sevişir mi, bana dokunduğu ellerle başkasına da mı dokunacak yani, başkasını öpecek sonra yine bana gelecek hiçbir şey yokmuş gibi öyle mi.. Kafamda bin tane soru delireceğim, kalbim sıkışıyo, çok korkuyorum Emir bizden vazgeçer diye.. Yapmasın nolur, beni sevsin sadece, başkasına bakmasın.. Aramadı ama Toprak'ım endişeden deliye dönmüştür şimdi diye düşünmedi.. Demek ki Fatma annem haklı, yüz yüze konuşup beni ikna edecek..yok yüzleşemem, konuşmasın o zaman benle..kaybedemem onu, yapamam, çok seviyorum ama paylaşamam...
Evden çıktım, düldülüme bindim, beni aramadığı her dakika için Emir'e kırıldım, onu aramaya da cesaretim yoktu. Kaçmak isteyip gidememek ne kötü..Benim kocam yapmaz öyle şey diyememek ne kötü.. Onunla ilk karşılaştığımız yerde arabayı durdurdum. Elim direksiyonu sıkmaktan acımaya başlamıştı.
Orada ne kadar ağladım, ne kadar durdum ben de bilmiyordum. Uyumuşum ya da devrelerimi kapatmışım işte, gözümü açtığımda hava kararmıştı, buz kesmişim gece ayazında bi de..Tıpkı o günkü gibi, ilk karşılaşmamız gibi siyah jip tam yanımda duruyordu...
