Cruel Summer

ika-37

Ilang araw ang lumipas, at maganda at magaan ang buong maghapon sa loob ng ilang araw na iyon. Ang sarap sa pakiramdam na nalaman ko ang side ng bawat isa sa amin ni Bryson. We're slowly getting better now.

Pero may bumabagabag sa isipan ko. I wore the bracelet that Seb gave to me the other night when Bryson and I went out together. Hindi kaya naiwan ko 'yon sa seaside? Or baka nalaglag!

Hindi ako mapakali dahil mahalaga pa man din ang porselas na iyon sa akin. Kahit nilibot ko ang buong kwarto ay hindi ko ito mahanap, kaya napag isipan ko na lang na gumayak nang maaga para sa trabaho.

As usual, I've gone to the site because I need to work. Bryson has been visiting too, while Sebastian is still in Batangas. He'll come back here in Manila in a few days.

Today is a sunny day. Hindi rin ganoon kalakas ang hangin, at walang pagbabadya ng ulan. Quite hot, I guess. Naririto din ang ang kapwa engineers maging ang architect. Abala naman ang lahat ng manggagawa sa construction. Sa kabila ng kainitan ay hindi sila pwedeng tumigil sa pagt-trabaho.

A familiar SUV parked inside the site. I already knew it was Bryson. He then got off his car, holding boxes of pizza. I smiled.

"I brought pizzas for us," he said. Sumunod din sa kaniya sina Lucas at Dennise na may hawak na bilao pati na rin mga softdrinks. Inabot ko ang ibang mga dala-dala nila para hindi sila mahirapan.

"You don't have to do this," I said to Bryson. He just smiled and shook his head.

"They're tired, they deserve these," he said. I sighed and nodded. Tinawag niya ang mga trabahador, at kalaunan ay nagsalu-salo na rin kaming lahat sa pagkaing dala nina Bryson.

"Kain lang kayo ng marami," ani Bryson sa lahat. Nagpasalamat naman silang lahat at tuwang tuwa sa mga pagkain. I smiled.

I took a bite of the pizza. Hindi ko naman namalayang meron palang dumi sa may labi ko kaya kumuha si Bryson ng tissue at inabot sa akin ito. I immediately wiped the dirt and continued eating my pizza.

"Thank you," I said. He nodded and flashed that angelic smile at me. He then took a bit of his pizza and then turned to the construction workers and talked to them.

Bigla naman akong siniko ni Dennise na katabi ko na ngayon habang nakangising aso. "Getting better, huh."

I chuckled and drank my water. Tila kinikilig naman si Dennise, habang si Lucas naman ay kasama ni Bryson habang nakikipagkuwentuhan sa mga trabahador.

Sa kalagitnaan ng pagkukuwentuhan naming lahat ay biglang nagring ang telepono ko. It was a call coming from Sebastian. I glanced at Bryson who's now looking at me, and I looked away.

"Excuse me for a minute," sabi ko. Tumango naman sila, at tumayo na ako para sagutin ang tawag.

"Hello?" Bungad ko. "Musta?"

"Ito, kumakain ng tanghalian," he said. "Ikaw?"

"I'm eating, too. Bryson brought foods for everyone. We're eating altogether! Sayang, wala ka."

He groaned. "Kaya ko rin naman kayong dalahan ng pagkain. Napakapabibo talaga niyang ex mo."

I chuckled and bit my lower lip. "Hay nako, Seb. Nanliligaw ka pa lang, napakaseloso mo na kaagad. Paano na tayo niyan?"

"Hmmm," I sensed a vivacity in his voice. "Mukhang mas lamang ata ako sa Bryson na 'yan ah. Future na agad natin iniisip mo."

He laughed while I suddenly felt my face heated. "Ewan ko na talaga sa'yo, Sebastian Lorenzo."

"Si Georgianna ba 'yan?" a voice echoed on the other line. Sinagot naman ito ni Sebastian. It must be Tita Greta. "Send my regards! Tanong mo kung kailan bibisita rito sa atin."