"Hindi mauubos yan kung tititigan mo lang," anas ni Fred na nakaupo sa aking harapan.
Ilang beses ko nang kinusot ang aking mata para malaman kung totoo nga bang siya ang nag-aasikaso sa akin ngayon. Pero hindi ako nananaginip. Hindi ito imahinasyon. Nasa harapan ko siya at nakikipagtitigan sa akin.
"Anong ginagawa mo rito?" mahinang tanong ko sa lalaking naging maamo ang mukha.
"Ano ba sa tingin mo ang ginagawa ko?" sagot nitong patanong na hindi ko alam kung sarcastic ba.
Napayuko na lang ako sa ginawa niya at saka nagpatuloy sa pag-inom ng gatas na kaniyang tinimpla. Gusto ko siyang paalisin pero nakakaramdam ako ng takot dahil na rin sa kaniyang mga tingin, ni hindi naman siya ganito sa akin noon, para lang siyang sila Lucas kung ituring ako. Dahil ba ito sa mga nangyari noon?
Natigil ako sa pag-iisip nang makita kong binuksan nito ang kalan sa mismong mini kitchen na nasa gilid lang, malapit sa pintuan. Kumuha ito ng pagkain sa ref at agad na inasikaso iyon. Hindi ako makapagsalita dahil may kung anong kumokontrol sa akin.
Nang sa wakas ay maubos ko na ang aking iniinom ay agad ko iyon itinabi at nakaramdam nang hindi inaasahan. Naikurot ko na lang ang aking daliri dahil bakit ngayon ko pa naramdaman ito kung kailan wala si Faith! Bahagya kong sinilip si Fred na kasalukuyang naghihiwa ng kung ano. Hindi ko pa naman kayang pigilan ito.
"F-Fred?" tawag ko at bahagya itong natigil sa ginagawa.
Hawak ko ang aking pantog nang humarap ito na nakunot pa ang noo na hinihintay ang sasabihin ko.
"P-Puwede mo ba akong ihatid sa Cr? H-Hindi ko na kasi kayang pigilan, e," mahinang sabi ko at pansin ko ang pag-buntonghininga niya agad.
Naiiwas ko ang aking paningin dahil parang ayaw niya. Tumalikod lang ito sa akin kaya mas lalo kong kinurot ang aking sarili. Pinilit kong abutin ang kahoy na upuan malapit sa akin para masuportahan ako sa pagtayo, dahan-dahan at sinisiguradong pantay ang bahagi ng mga paa ko para hindi ako mahulog. Ngunit gano'n na lang ang panghihina ng aking kaliwang paa at at hindi ko alam kung tama bang mahulog sa kaniya, sa kaniyang braso na mabilis na umagapay sa akin.
Parehas kaming dalawa na bumibilis ang bawat paghinga at napatingin pa sa isa't-isa. Ako agad ang umiwas at pinilit na tumayo ng tuwid.
"Sa susunod, hintayin mo ako," inis na sambit nito na hindi ko na pinatulan.
Agad niya akong dinala sa Cr at iniwan sa loob, ginawa ko na agad ang mga dapat kong gawin para naman hindi ko na siya ma-abala mamaya. Sinikap kong maging dahan-dahan sa lahat at maingat na humawak sa tuyong bahagi ng mga bagay rito sa Cr para hindi madulas.
Ilang minuto rin ang tinagal ko bago kumatok kagaya ng sinabi niya kanina. Kahit papaano ay nakatayo na rin ako basta may hinahawakang suporta. Nang mabuksan ang pinto ay agad itong lumapit sa akin para alalayan ako. Napakapit ako sa kaniyang malaking braso at matiyaga akong hinatid sa pagkakaupo ko. Pati ang pag-aayos ng unan sa aking likuran ay agad niya ring ginawa.
"Wala ka na bang kailangan?" mahinang tanong nito na inilingan ko.
"Wala na. Salamat," sagot ko at nakita ko itong tumango.
Sa unang pagkakataon ay ngayon lang siya nagresponde. Pumunta muli ito sa kusina upang ituloy ang paglulutong ginagawa niya. Ni hindi ko na napansin pang nilingon niya ako hanggang sa matapos siyang magluto. Nakakamangha lang dahil lola na niya ang nagpalaki sa kaniya kaya hindi rin posible na marunong ito magluto. Ngunit sandali akong napatahimik sa kalagitnaan nang pag-kain ko.
Hindi ko pa mapapansin ang lola niya, huling kita ko sa kaniya noon ay sobrang tagal na.
"Nasaan pala ang lola mo? Kasama mo ba siya rito?" tanong ko sa lalaking panay ang linis sa kusina na agad huminto.
BINABASA MO ANG
The Rain Calmness | Completed
Roman d'amour[NIKA SERIES #3] Si Zerenika Cazue Ficarro, ang susunod na hahawak sa kumpanya ng kaniyang tiyuhin, kaya naman hangga't maaari ay kailangan niyang maging perpekto sa mata ng ibang mga tao. Walang lugar ang pagkakamali. Gusto mang umibig ay wala siya...
