The Rain Calmness | Completed

Kabanata 54

"Look! She's moving!" manghang-mangha kong sigaw dahil sa pagsipa ng bata,

Natigil agad si Fred sa paghihilot sa akin at saka unti-unting napangiti. Nagkatinginan kaming dalawa at walang ibang ginawa kundi ang titigan iyon. Hindi na muli kaming nakapag-check up natapos naming malaman na babae ang panganay namin. I want boy, pero dahil mas malakas manalangin si Fred na halos araw-araw niyang sinasabi sa akin na babae ang magiging panangay niya.

"Hindi ba masakit?"

"No, why?"

"Parang mabubutas ang tiyan mo sa sipa niya," natatawang saad nito na napansin ko rin. But, nah, I'm okay," ngiting sagot ko saka siya mas lalong lumapit sa akin.

Ang mga mata niya. Kitang-kita ko ang pagod sa mga mata niya. Bago pumasok sa trabaho nagluluto na siya ng almusal, gigising na lang ako na wala na siya at may pagkain na, malinis pa ang bahay sa tuwing umaalis siya. Uuwi siya ng bahay pero imbes na magpahinga tinutulungan niya pa ako sa ibang gawain, kapag masama ang pakiramdam ko siya na ang naghuhugas ng plato. Matutulog na lang kaming lahat-lahat pero nagagawa niya pang hilutin ang aking tiyan hanggang sa sa makatulog ako. Tapos kinabukasan, ganoon na naman. Nasa trabaho na naman siya.

"I love you," inaantok nitong sabi.

"I know. Magpahinga ka na, please? Look at yourself, baka magkasakit ka—"

"Okay lang ak—"

"No, magpahinga ka na muna. Hindi naman masakit ang katawan ko, sige na. Gigisingin kita kapag nakapaghain na ako, I love you." Humalik na ako sa kaniyang pisngi at saka hinayaang mahiga.

Iniwan ko na ito sa kwarto at saka nagsimulang maghain. Mabuti na lang at nandiyan si Nanang para gabayan kami ni Fred. Siya mismo ang nagsasabi na dapat ay naglalakad ako tuwing umaga at sinasamahan niya pa ako. Madalas kaming pumunta sa talon na nasa bundok, siya ang nag-aasikaso sa akin kapag wala si Fred. Natapos na akong magtupi ng mga labahin at makapagluto ngunit malalim pa rin abg tulog ni Fred. Kaya binuksan ko na lang ang radyo at humanap ng mga musikang magpapakalma sa akin.

Nakaupo lang ako sa upuan habang hinihimas ang aking tiyan, kinakantahan ang batang nasa loob na gusto ko nang makita. Pero agad akong natigilan dahil sa pagsulyap ko sa isang bagay na kumikinang sa aking daliri. Napangisi na lang ako saka tinitigang mabuti iyon. Ni wala siyang detalyeng ibinigay kung saan at paano siya nakabili ng ganito, sa tuwing tinatanong ko siya lagi niya lang sinasagot na mahal niya ako at binigay daw iyon ng Diyos.

We're not yet married. Siguro, may tamang oras sa pagpapakasal, at kung ipagkakaloob man ng Diyos iyong tanging hiling ko, wala na akong ibang hahangarin. Kung sakaling ikasal ako, gusto ko naroon ang pamilya ko, iyong mga taong nakasama ko mula bata ako, hanggang sa magkaroon ako ng sariling pamilya. Sa ngayon, gusto ko lang maging maayos kami at ang pagpapaanak ko na halos dalawang buwan na lang ay lalabas na. Napag-usapan na namin na si Nanang na lang ang magpaanak sa akin dahil sobrang layo ng hospital.

"R-Ren?"

Natinag ako sa pagkakapikit at saka hinanap ang boses na iyon, bumungad sa akin si Fred na parang hinihingal at nagmamadali akong nilapitan saka niyakap. Napakunot ako dahil sa kaniyang kinilos at halos kurutin ko na ito dahil sa nasasakal na ako.

"What happened?"

"Akala ko umalis ka," sagot agad nito na ikinatawa ko at saka humiwalay.

"Bakit naman ako aalis? Ano na naman ba pumapasok sa utak mo at nagkaganyan ka?" tanong ko saka umupo sa upuan saka siya pinaghandaan ng pagkain.

Wala akong nakuhang sagot pero nakangiti lang ito nang matitigan ang aking tiyan, ngayon pa lang ay kinukutuban na ako sa mga kinikilos niya. Gustong-gusto niyang hawakan ang tiyan ko. Baka maging favorite niya na ang bata kaysa sa akin... So bad.