"Hindi mo na dapat ako pinansin," mahinang saad nito sa loob ng kotse habang nagmamaneho ako.
"For what? Para hindi na naman ako makatulog nang maayos? Look, ang lugar niyo ang madalas na laman ng balita, walang pakialam ang iba dahil wala ng nakakakilala sa 'yo rito," mahina kong saad saka sumilip sa bintana upang makasigurado na bukas pa ang store
"Alam ko, Ren, alam ko."
Lumingon ako rito, blangko ang mga mata nito na para bang walang lakas, pagod na pagod at gusto ko man magtanong sa kaniya, ayoko ring marinig ang kuwento. Kinumbinsi ko itong samahan ako sa loob ng store para naman makapamili ng mga damit niya. I used my credit, ayokong gamitin ang pera ni tito, dahil habang tumatagal, nangyayari na ang ayaw ko.
"Too much for these, Ren," sabi nitong nakatingin sa mga hawak niya.
Hindi ko maiwasang mapatingin at mamangha sa taong nagawa pang magsalita ng lengwaheng iisipin ng iba na hindi angkop sa kaniya. He looks like a farmer then they actually heard him using that language, so cool. Muntik ko nang makalimutan na kasama ko siya noon lagi sa tuwing humaharap sa mga kliyenteng foreigners. Not a big deal anymore, nakakapanibago lang.
"May tutuluyan ka ba rito?" tanong ko nang makapagbayad na ako.
Umiling siya at saka tumingin sa malayo. "W-Wala, napadaan lang ako tapos—"
"Sa bahay ka na muna tumuloy, ako lang naman ang mag-isa roon, ayokong umuwi sa mansyon dahil sobrang sasabog na ang utak ko. Just accept my offer, okay? Baka mapagtripan ka ng mga tao rito sa syudad," sabi ko rito saka siya niyaya sa grocery.
Somehow, gumaan ang pakiramdam ko. Hindi na siya nagsalita sa mga gusto ko at binili ang mga kailangan, panay siya pagpapaalala sa akin na bilhin lang ang mga kailangan, but then, it's my money. Nang matapos kami sa pamimili ay dumiretso na kami sa bahay. Parehas na natuyo ang mga suot namin kaya kailangan na naming magmadali.
Nang makarating kami sa bahay ay parang ayaw pa nitong pumasok, ramdam ko ang mabigat nitong paghinga.
"C'mon, baka umulan na naman," pangungumbinsi ko rito.
Umiling lang ito sa akin bago siya nakapasok sa loob, kitang-kita ko ang paglibot ng paningin niya, malawak naman iyon pero walang second floor. Hindi naman siya maarte base sa pagkakakilala ko.
Matapos kong ilagay ang mga bitbit namin ay hinila ko agad ito sa magiging kuwarto niya, dalawang kwarto naman ang meron dito, ramdam na ramdam ko ang pag-init ng kamay niya at tumingin sa akin na nagtataka.
"Don't give me a look na parang may gagawin ako sa 'yo, okay? Maligo ka na riyan, then, here." Pag-abot ko sa kaniya ng mga binili namin. "Feel free to wear your boxer here. Feel at home," kindat na sabi ko rito na nilakihan niya ng mata.
Narinig ko pa ang pagtawag niya sa akin pero sinara ko na agad ang pinto. Dumiretso agad ako sa kwarto saka binilisan ang pagligo, aayusin ko pa ang mga grocery at kailangan ko pang magluto. It's already nine o'clock!
Nang matapos ay dumiretso na ako sa kusina. Hindi ko alam kung bakit mas ganado ako ngayon, ayoko nang isipin ang iba dahil okay na ako... sa ngayon. Sa gitna ng pagluluto ko ay doon ko lang napansin na may isang lalaking titig na titig sa akin, suot ang mga binili namin. White shirt and his pajama. Naikagat ko pa ang labi ko saka nagpatuloy sa paghiwa ng sayote.
"Tinola?" sabi nito nang tumabi sa akin.
"Yep, ayaw mo ba?"
"Gusto. Ako na."
Ibinigay ko sa kaniya iyong kutsilyo at saka inayos ang ibang bagay. Hindi ko maiwasang mapatingin sa kaniya dahil ang tahimik niya lang, tipid pang magsalita kung hindi mo dadaldalin. Nang maluto na ay sabay na kaming kumain, hindi ko lang maintindihan kung bakit niya pa ako pinaglagyan, parang Veron.
BINABASA MO ANG
The Rain Calmness | Completed
Romansa[NIKA SERIES #3] Si Zerenika Cazue Ficarro, ang susunod na hahawak sa kumpanya ng kaniyang tiyuhin, kaya naman hangga't maaari ay kailangan niyang maging perpekto sa mata ng ibang mga tao. Walang lugar ang pagkakamali. Gusto mang umibig ay wala siya...
