Routhelia'nın Kalbi

21. • Feel Büyücüleri •

Sessizliğin sesi kulaklarımda bir uğuldamaya dönüşmüştü. Hiçbir şey göremiyordum. İmperium olmanın avantajlarından biri gece görüşüydü ancak gözüme hitap edebilen tek şey zifiri karanlıktı. Evelyn'in işi olmalıydı. Routh'un odasına beni yatırdığı büyülü uykundan sonra gözlerimi açtığım yerin neresi olduğunu anlamak isterdim. Yine de bu uzun sürmedi, etraf birden aydınlandı. Hızla ayağa kalktım. Bulunduğum yerin bir mağara olduğunu anlamama yardımcı olan ilk şey davarları süsleyen meşalelerden yayılan ışıktı. Ateşin ılıklığını avuçlarıma çekmek ve elementi yönetmek için delicesine bir istek duysam da neye bulaştığımı anlamadan bir işe kalkışmayacaktım. Gördüklerim karşısında kanım donmuştu adeta. Wonrath yamacındaki o mağaradaydım. Dünya'daydım.

"Neden burası?" diye sordum. Evelyn'in yakınlarda olduğunu biliyordum.

Tam da düşündüğüm gibi... Yakınlarımdan bir rüzgâr geçti ve Evelyn burnumun dibinde bitti. "Uyuyan güzel uyanmış." Havada adeta süzülerek yanımdan uzaklaştı. "Şimdi aklın sorularla dolu olmalı." Tiz kahkahası kulaklarımı çınlattı. "Hiçbirinin cevabını alamayacak olman ne acı." Yeniden bana yaklaştı. Gözlerindeki derinlik beni bile ürkütmeyi başarmıştı. "Fakat sana başka cevaplar vereceğim, sevgili Lucian. Ancak öncesinde..." Elini bana yaklaştırdı ve sivri tırnağını yanağıma sürttü. Evelyn'in karanlığını üzerimde hissediyordum. Hareket etmemi olanaksız kılan gücü sinirlerimi yerle bir ediyor ve öfkemi körüklüyordu. "Minik bir zerrene ihtiyacım var, Rahlea Prensi."

Kaşlarımı çattım. "Bu da ne demek?"

Evelyn güldü. "Ah hadi ama..." Elini geri çektiğinde parmağının ucunda bir damla kan vardı. Benim kanım... "Neden bu kadar güçlü olduğunu hiç merak etmedin mi? Lucian... Sana eş bir ruh olması için Kader sayısız oyun oynarken aklın neredeydi? Routh'un dünyaya geleceği bir kehanet mi sanıyorsun? Hayır, o bir müjdeydi. Sana adanmış bir müjde. Doğduğunda herkes onun öldüğünü düşündü ama asıl anlamadıkları şuydu, Routh öylesine güçlüydü ki yaşamak için nefes almaya ihtiyacı yoktu." Parmağına bulaşan kanı birden diğer elinde beliren küçük taş kâseye sürttü. Kâseye bulaşan kan kendiliğinden kayarak ortadaki yerini aldı.

"Anlatmaya devam et!"

Evelyn küçük bir kız gibi kahkaha attı ve yine süzülerek geri çekildi. Biraz uzağımızda bir sunak vardı. Evelyn sunağın üzerindeki örtüyü kaldırdığında bir lahdi andıran sunağın kanlarla kaplı olduğunu gördüm. Burnuma ulaşan kan kokusu ciğerlerimi istila ederken aşina olduğum bir istekle çalkalandım. Orada Routh'un kanı vardı.

"Liel, Routh hakkındaki gerçeği bilen diğer kişiydi. Bana bir sözü vardı. Routhelia'nın Kalbi'ni bana verecekti ve ben hakkımdaki o kehanetten korunacak kadar güçlü olacaktım. Sonum Melek Dokunuşu gücüne sahip bir İmperium'un elinden olacaktı. Routh bu güce sahip son kişiydi. Liel bana gezegenin yaşam enerjisini verseydi tüm sorun ortadan kalkacaktı fakat bunu yapmak yerine onu Routh'un bedenine hapsederek güçlerini baskıladı." Evelyn alayla güldü. "Ben de onu yanıma aldım. Kalbi ondan almanın bir yolunu aradım fakat bir asırdır elde ettiğim tek şey koca bir hiçti." Gözleri kısıldı. "Bugüne kadar."

Kaşlarımı çattım. "Bu da ne demek oluyor?" Hareket etmeye çalıştım ama başarılı olamadım. Evelyn basit bir büyüyle beni olduğum yerde tutmayı başarmıştı. Büyü yapmayı bilen İmperiumlardan nefret ediyordum. "Sen ne yaptığını sanıyorsun?"

Evelyn elindeki taş kâseyi sunağın üzerine getirdi ve kâseyi yavaşça eğmeye başladı.

"Bana cevap ver!" diye bağırdım.

"Kan paylaşımı Routh'un üzerindeki birkaç büyüyü kaldırdı. Bu sunağın üzerinde Routh'un kanı var. Özel bir büyüyle tazeliğini korudum, kurumasını engelledim. Bakalım küçük kız ruh eşiyle mühürlendiğinde neler olacak? Ah dur ben söyleyeyim. Bedeni ona ait olmayan her şeyi reddedecek, ruh eşine yer açmak için. Kötü olan tek yanıysa bunun onu öldürecek olması." Gözlerinde hainlik parıltıları vardı. "Ve tabii seni de. Ups... Tek bir damla kanla üç sayı. Büyü hazır. Tek yapmam gereken ikinizin kanını bu sunağın üzerinde birleştirmek."