Routhelia'nın Kalbi

9. • Karşı Konulmaz •

Dünya'dan hemen ayrılmamıştık. Elismera buna hazır değildi. Annesinin evini güvence altına almak istiyordu. Ondan öğrendiği birkaç büyü sayesinde buradaki her bir eşya, hatta evin bahçesi dahil her şey zamana meydan okuyacaktı artık. Sanki Leona hâlâ burada yaşıyor gibi olacaktı.

Leona'nın evinden ayrıldıktan sonra kasabanın dışındaki malikâneye gittik. Bir zamanlar ben, Ashriel, eski dostlarımız Freya ve Damien burada kalırdık. Ashriel ve Elismera Routhelia'ya yerleştikten kısa süre sonra Damien ve Freya da Wonrath yakınlarındaki sığınaklara gitmişlerdi. Oradaki İmperiumlara yardım ediyorlardı. Eğitim, yiyecek ve kalacak yer konusunda yardım etmek adına çalışmalarını sürdürüyorlardı. Birçok İmperium uyum sorunu yaşıyordu ve Freya'yla Damien, bu tür sorunları ortadan kaldırmak için ellerinden geleni yapıyorlardı. Koca malikâne böylelikle bana kalmıştı. Yalnızlıkla bir derdim yoktu ama eski günleri özlemiyor değildim.

Malikânenin her yeri temizdi. Birkaç küçük sihirli dokunuşla halledilmeyecek iş değildi zaten. Elismera ve Ashriel, bir zamanlar Ashriel'in kaldığı odaya çıktılar. Routh ise onların hemen karşısındaki, bir zamanlar Elismera'yı misafir ettiğimiz odaya yerleşti. Ben ise zemin katta, spor odasının hemen yanındaki odama geçtim. Evde hissetmek ne demek unutmuş gibiydim. Burayı gerçekten çok özlemiştim.

Üzerimdeki kıyafetlerden kurtulup odamdaki banyoya yöneldim. Hızlıca yıkandıktan sonra bir süre suyun altında dikildim. Saçlarımı geriye itip çenemi kaldırdım ve suyun yüzüme çarpmasına izin verdim. Uzun zamandır hissetmediğim kadar huzur doluydum. İşkenceden farksız olan uykularım geride kalmıştı. Korkunç rüyalarım da öyle çünkü Routh bulunmuştu ve onun işkencelerden, çektiği acılardan ibaret olan anıları artık zihnimi istila etmiyordu. Çok zor şeyler yaşamıştı. Akıl sağlığını koruyabilmiş olmasına şaşıyordum. Gerçi sağladığından da pek emin değildim. Henüz konuşmamıştı bile.

Suyu kapattığım sırada birden hareket etmeyi kestim. Tuhaf bir şey hissediyordum. Biri odama girmişti. Banyo dolabında katlı halde duran havlulardan birini belime sardım. Islaklıktan gücümü kullanarak kurtulsam da odamda biri varken çıplak bir halde buradan çıkamazdım. Derin bir nefes aldım. Routh'un ezberlediğimi fark etmediğim kokusunu içime çektim. Çiçek kokuyordu Routh. Bahardan bir parça taşıyor gibiydi. Tıpkı bir... Plumeria gibi kokuyordu. Dünya'ya özgü bu çiçek doğumun ve yaşamın, baharın simgesiydi. Canlılık ve güzellik anlamına gelirdi. Hiç şüphesiz Routh çok fazla güzeldi. Bir melekten farksızdı.

Banyodan çıktığımda onu odanın ortasında dikilirken buldum. "Neden buradasın?"

Başını biraz yana eğip beni inceledi. Bana doğru birkaç adım attı. Meraklı bakışları üzerimde dolaşmaya devam ediyordu. Bir elini kaldırıp sağ omzumdaki dövmenin başladığı noktaya dokundu. Tuhaf bir hisle sarmalandım. Uzun bir ömür yaşamış, sayısız kadınla yakınlaşmıştım. Yatağımı süsleyen, dalından koparılmış bir çiçekten farksız kısacık ömürleri yüzünden bana yeterince eşlik edememiş sayısız beden... Bir sürü şey yaşamış ve nicesine tanıklık etmiştim ama hiçbiri bana bu kadar mahrem gelmemişti. Routh'un tek yaptığı omuzuma dokunmakken hissettiğim şeyler anlamsızdı. Üstelik Routh... Olmazdı. Olamazdı. Onun doğumuna şahitlik etmiştim. Arkadaşımın kızıydı. Ona karşı hissedebileceğim en abartı şey değer vermek olmalıydı.

Routh'un narin parmakları dövmemi takip ederek bileğime dek ilerledi. Tribal desenlere sahip dövmemi beğenmiş görünüyordu. Karnımın yan tarafındaki dövmeye yöneltti bakışlarını. Dört elementin türümüzdeki simgelerinden oluşan büyük bir daireyi andırıyordu. Desenlerin arasında sarmaşıklar vardı ve sarmaşıklar belimdeki sarılı havlunun altına dek uzanıyordu. Routh oraya da dokunmaya kalkınca birden bileğini tutup ona engel oldum.