Routhelia'nın Kalbi

36. • Kadimler •

Düşündüm. Biraz önce duyduklarımı anlamlandırmaya çalıştım. Tüm bunlar sahiden olmuş muydu yani? Kafam allak bullaktı. Kime ya da neye inanmam gerektiğine dair en ufak bir fikrim yoktu. Routh... Tüm güzelliklerin beden bulmuş haliydi. İkimiz de gezegen için, kendimiz için bir çıkış arıyorduk. Bu saçmalıktan bir çıkış var mıydı emin de değildik gerçi. Umut etmek yakamızı bırakmayan bir büyü gibiydi. İyi ki de öyleydi. Umudum olmasaydı Routh'u vaktinde bulamayabilirdim. Evelyn'in planının bir parçası olurduk ve birbirimizi keşfedemeden hiçliğe karışırdık. Kim bilir? Ölümsüzlüğün hüküm sürdüğü bir diyarın parçasıydım. Sırtımda daima ağır yükler olmuştu. Yine de kendi hikâyem başlamamıştı Routh'u gördüğüm ilk ana kadar. Benim hikâyemin başlangıcı da sonu da Routh'tu. Geç fark etmiştim. Yaptığım ilk hamle ondan kaçmaktı. Kendime yakıştıramamıştım. O henüz kundakta bebekti ve Ashriel'in kızıydı. Ruh eşimin o olması başıma gelebilecek en korkunç şey sanmıştım. Oysa şimdi anlıyordum ne çok yanıldığımı. Routh başıma gelebilecek en güzel şeydi. Ona tüm kalbimle âşıktım.

"Liel'in melezlere şefkat beslemesi hiçbir zaman boşuna değildi. O her zaman melezler zamanının geri gelmesinden yanaydı," dedi yaşlı adam.

"Yani tüm bunları biliyordu ve bize söylemedi..."

Yaşlı adam yürümeyi bırakıp bize doğru döndü. "Bazı şeylerin konuşulması yasaklandı. Liel'in üzerinde büyüler var."

"Onu konuşturacak tüm büyüleri yaptık."

"Bazı büyüler yalnızca sahipleri tarafından bozulabilir. Feel Büyücüleri yalnızca azap çektirmezler. Tüm karanlık büyüler konusunda ustadırlar. Liel onların büyüsü altında."

"Devam et," dedim. Yaşlı adam imalı bir şekilde tek kaşını kaldırınca, "Lütfen," diye ekledim.

"Kral, yaptığı şeyin farkına vardığında her şey için çok geçti. Halkı Routhelia'da kaosa sebep oluyordu. Her ne kadar krala tapsalar da kaostan besleniyorlardı. Kral ruh eşini aramaya başladı. Daha da güçlenip bu felakete son vermesinin tek yolu buydu. Dilediği oldu ve bazılarımızı kurtarmayı başardı. Geri kalanları kontrol edemediği için onları Rahlea'nın derinliklerine hapsetti."

Şaşkınlıkla, "Bazılarınızı kurtardı..." Bu, adamın her şeyi bilmesini açıklıyordu. "Ama sen sıradan bir insansın."

"Sen de insan gibi görünüyorsun. Seni insanlardan ayıran şey ne?"

"Saklı Kalanlardan biri olduğuna inanmak güç. Gerçi nasıl göründüklerini bile bilmiyorum."

"Saklı Kalanlar somut bir bedene sahip değildir. Yalnızca astral boyutta şekillenebilirler."

Routh, "Sen nesin?" diye sordu şüpheyle.

"Ben kurtarılanlardan biriyim. Kralın gücü hepimizi kurtarmaya yetmedi. Öte yandan bazıları karanlıkla çok fazla bütünleşmişti. Routhelia artık bizim değildi. Dünya'ya yerleştik."

"Kurtulanlar..." Bir süre düşündüm. "Galatriel rüyamda Saklı Kalanları dönüştürmekten bahsediyordu. Bu babamın yapmaya çalıştığı şey mi?"

"Son sorundu Lucian. Evet, Saklı Kalanları yok edemezsiniz çünkü onlar fiziksel açıdan var değiller ama sizlere büyü yoluyla türlü zararlar verebilirler. Ancak dönüştürebilirsiniz ve dönüştürdüğünüz takdirde onları yok etmenize gerek kalmayacak. Öte yandan kadim melezlerden bahsediyoruz... Onları yok etmek pek de kolay değil."

Routh araya girerek, "Sana neden üç asır sonra geldim?" diye sordu.

"Kaybetmiştiniz. Bana geldiğinde her şey için çok geçti. Sonra bir yol buldun intikam için. Gücünü kullanmayı öğrenmek istedin. Ama birileri kadere müdahale ettiğine göre bunu şimdi yapmalısın." Bakışlarını bana çevirdi. "Yapmalısınız."

"Neden Routh'un sorduğu her soruyu cevaplıyorsun da benim sorularımı sayıyorsun?"

Yaşlı adam güldü. "Çünkü hepimizin ona ihtiyacı var ve biraz da canım öyle istiyor."

Adama büyük bir öfke duyarken Routh aramıza girdi. "Anlattığın her şey için teşekkürler. Tek bir şey sormak istiyorum. Ne yapmalıyız?"

Yaşlı adam geriye doğru yürüyüp durdu. Sanki aramıza mesafe koymak ister gibiydi. "Routhelia'nın Kalbi'ni birleştirin. Saklı Kalanları uyandırın ve gücünüzü kullanın. Mühürlendiğiniz takdirde ikinizin arasında yoğun bir güç akışı olacak ve birbirinizin güçlerine erişebileceksiniz. Saklı Kalanları kurtarmak için gerekli olan her şeye sahipsiniz. Onlar uyandığında Routhelia'da felaketler başlayacak. Rahlea'nın yeniden yüzeye çıkması için Routheli'nın Kalbi'ni kullanacaksınız. Saklı Kalanlar açığa çıktığında da geriye yamanız gereken tek bir şey kalıyor, onları kurtarmak. Galatriel'in deyimiyle dönüştürmek."

"Nasıl?" diye sordu Routh.

"Nadide bir güce sahipsin Routh. İkinizin de erişim sağlayabileceği bir güç. Kullanın onu. Liel'İn seni hayatta tutmaya çalışmasının tek sebebi vicdanı değildi."

Adamın arkasında kanatları belirince şaşkınlıkla geri çekildim. Görünüşü değişiyordu. Genç birine dönüşüyordu. Ancak şimdi anlıyordum bir dönüşüm büyüsü kullandığını ve şimdi esas formuna büründüğünü. Göğe doğru yükselirken tek yaptığımız ona öylece bakmaktı.

Routh bana doğru döndü. "Routhelia'ya gitmeli ve onlara her şeyi anlatmalıyız. Tenebris'i hâlâ hissetmiyorum, hâlâ uykuda olmalı. Bizimkileri uyarmalıyız."

"Peki ya sonra?" diye sordum.

Ruth gülümsedi. "Hiçbir fikrim yok."