VUSLAT

9.BÖLÜM: RUH DEĞİŞİMLERİ

Merhaba sevgili mafyacıklarımm:)

Yeni bölüm sizlerlee.. bölüm sonu görüşürüz:))

İyi okumalar canlarım<3

Şarkılar;
Sezen Aksu - Biliyorsun
Cem Adrian & Mark Eliyahu - KÜL

*Bazen kıyamaz insan sevdiğine onun o masum halini görünce içi gider ve küs ya da onunla konuşmama kararı alsalarda dayanamaz laf atası gelir heh işte öyle seviyor Karan, İzem'i..* öylesine içimden geldi..

RUH DEĞİŞİMLERİ

Gerçek dünyadan kendimi soyutlayıp hayal âlemime gittiğim de ve orda annemle kendimce sorular sorup cevapladığım da anmemin güzel yüzü yeniden ortadan kaybolmadan önce dediği şeyler hala kulağımda yankılanıyordu..

Cehennemin yeri gelince cennet olacak kızım..

Demek istediğini anlayamamıştım ilk gerçek dünyaya gözlerimi açtığımda saat kaçta bilmiyorum ama annemin dediği kafamda yer ettiği için tamı tamına 1 saat 41 dakika 19 saniyedir düşünmekten kendimi yemiştim.. aklıma gelen şeyler olamaz dedirtsede iç sesim benimle inatlaşıp olabilir diyordu.. bu düşünceyi hızla aklımdan uzaklaştırmak istedim.

Sonu gelmeyen düşünceler beni yoruyordu ve yine kendimi bitkisel hayata hazır hissediyordum. Farkında olduğum için engel olabiliyorum fakat duygusal bir boşluğumda.. canımın sıkkın olduğu anda aklıma gelse belki yine ölüm riski olan bitkisel hayata geçiş yapmaya hazırlanıcak ve geçiş yapacaktım.

Dünceleri gidermek için bile yine düşüncelerle boğuştuğum saatlerin ardından canım sıkılmaya başladığından, annemin de söylediği şeyi unutmak için ve Karan'ın da evde olmamasıyla yatağımdan kalkıp köşeye bıraktığım tepsiyi elime alarak odamdan çıktım.

Mutfağa; Süzan teyzenin yanına gidip, kafamı dağıtmak ve odama tıkalı kalıp düşüncelerle boğuşmak istemiyordum.

Mutfakta Süzan teyzeyle vakit geçirebileceğimi bildiğim için ve onunla daha çok tanımak için merdivenlerden inerek sola döndüm. Bu evde ikimizden başka kadın olmadığı için onu kendime yakın hissediyordum her ne kadar çok konuşmuşluğumuz ya da tanıdıklığımız olmasada.

Bana göre bir insanla anlaşmam için onu iyice tanımama gerek yoktu; çünkü ben bir insanı kolaylıkla anlayabiliyordum. Şöyle ki; hal ve hareketleri, insana bakarken gönderdiği hissiyat, yüzündeki ufakcıkta olsa mimikleri.. daha bir çok özellikle anlar ve onu ona göre iç mahkememde  yargılar ve öyle yaklaşırdım.

İç yargılara açık bir insan olarak dış yargıları konuya ve kişiye göre yaklaşırım..

İnsanları severken ayrım yapmam ama gözüme ve bana kötü gelen insanları da kendimden uzak tutar ve onunla ilgili tüm ilitişimimi bitiririm. Arkadaş çevremde böyle bir olay hiç olmasa da, olsaydı da dediğimi yapar onu kendimden uzak tutardım çünkü ne onun ne de benim ona bir mecburiyetim vardı.

Babam ve Karan bu insanların içinde olsada, biri babam olduğu için kolaylıkla hayatımdan uzaklaştıramazken diğeri babamın yüzünden ona mecbur bırakıldığımdan hayatımdan çıkaramıyordum.