VUSLAT

17.BÖLÜM: TENİ TENİME

SELAAAMM KUZULARIM:)

Nasılsınız, iyi misiniz? Hayat nasıl gidiyor bebeklerim?

Sınavlar nasıl geçti? İyi ya da kötü farketmez benimle paylaşın ve sakın ha kafanızı takmayın sınav gibi birşeyi, değmez!

HİÇBİR ŞEY SİZDEN KIYMETLİ VE ÖNEMLİ DEĞİL!

Hadi herkes bu yazının karşısına en sevdiği ve en nefret ettiği dersi yazsın:D→→

SİZİNLE TAMI TAMINA 4,88 BİN! OLDUK VE SİZLER DESTEKLERİNİZLE YANIMDA OLDUNUZ, İYİ Kİ SİZLER VE İYİ Kİ VARSINIZ HEPİNİZE BENDEN KOCAMAN KALP<3

DAHA ÇOK BERABER OLUP BÜYÜMEMİZ İÇİN KİTABIM SİZLERE EMANET VE SİZLERİN ELİNDE OLARAK DAHA DA BÜYÜMEYİ BEKLİYOR BEBEKLERİM:D

Destekleriniz için şimdiden çok teşekkürler:)

Şimdiikk sizinle çok güzel bir bölümü baş başa bırakıyorum:)

İYİ OKUMALAR BALLAR<3

Bölüm Şarkıları;
Şükriye Tutkun - Kumru
Sena Şener - Teni tenime

TENİ TENİME

Yüksek seste öten alarm bir süre sonra kesilince, Karan'ın şaşkınlığı gitti, kaşlarını çatıp etrafa bakındı ve gözleri bir noktada takılınca ilk duraksadı sonra dudaklarını öfkeyle birbirine bastırıp kaşlarını tekrar ortada birleştirecek gibi çattı ve dişlerini gacırdattı.

Yüzüne bu kadar dikkatli bakmam şoka girmemdendi aslında ama dişlerini gacırdattığını duyunca dişlerim kamaştı ve bende dişlerimi birbirine bastırarak onun bakışlarını takip ettim.

Spor salonunun diğer taraftaki girişin pervazına yaslanmış bir şekilde elinde kendisine ait kumandayı tutan Cihan sıratarak bize bakıyordu.

Utansam mı, Karan gibi ben de mi sinirlensem bilemedim ama bakışlarımı ondan çekip Karan'a çevirdim ve kendimi geri çekerek onun bacakları arasından kurtuldum.

Onu kendime çektiğim de üzerime eğildi için onun altında kalmıştım ve bacakları genişlemesine açık olduğu için çıkarken zorlanmamıştım.

Ellerimle yardım alarak yerden kalkıp elimle yüzümü sıvazladım.

Az önce Cihan tarafından basılmıştık bunu da geçtim, Cihan tarafından korku içinde bırakılmıştım ve sanırsam bırakılmıştık!

Karan normalde korkmazdı elbet ama hazırlıksız ve benimle o şekilde yakalandığı için baya gerilmişti. Buna korkmak demekte istemiyordum ama bilmiyorum, endişelenmişti bunu belli etmesede vücudunun gerilmesinden anlamıştım.

Ellerimle şakaklarımı ovalayıp kendime gelmeye çalıştım, kalbim hala çok hızlı atıyordu, hem Karan'la yakınlığımızdan dolayı hemde aniden öten alarm yüzünden.

"Cihan, Cihan, Cihan..." dedi Karan, adını sürekli söyleyip her bir diğerinde daha da sesini yükseltip baskı uygulayarak.

Şuan Karan Cihan'ı dövse yapma demem, hak etmişti deli.

"Napim? Kaç kere seslendim duymadınız sizi mi izleyecektim öyle tövbe tövbe, en etkili yöntem bu, hem ödeşmiş olduk." dedi, Cihan.

Yan gözle ona baktım. Ellerini göğüsünde birleştirmiş, sırttığı için kısılan gözleriyle bize bakıyordu.