Petunya; 'Umudunu kaybetme.'
'Herkesin bir umudu vardır. Bir savaşı, bir kaybedişi, bir acısı, bir yalnızlığı,
Bir hüznü... Çünkü herkesin bir gideni vardır. İçinden bir türlü uğurlayamadığı.'
Benimde hep bir umudum vardı, hep bir bekleyişler ile...
Medya; Bora DEMİRSOY ••• Verdiği cevaptan sonra hızlı adımlar ile çay bahçesinden çıkan Atlas, arkasında şaşkın bir halde duran Demirsoylardan bir haberdi..
Kapıdan çıktığında etrafta Mısra'yı arayan Atlas, yan taraftan gelen tanıdık sesle kafasını sesin geldiği yöne çevirdi. Gördüğü görüntü ile içine ılık bir şeyler aktığını hissetti.
Mısra, yerde bağdaş kurmuş bir vaziyette önünde minik turuncu renkte bir yavru kedi ile sohbet ederek oynuyordu.
Mısra, dışarıya çıktığında içeride olan olayları unutmak ister gibi başka şeyler düşünmeye çalışıyordu. Fakat öğrendiği gerçekler pekte müsaade etmiyordu.
Tam o sırada ayağına dokunan şeyle olduğu yerde sıçrayan Mısra Elis kafasını aşağıya eğdiğinde gördüğü şeyle geniş bir tebessüm etti.
Minik yavru bir kediydi bu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yavru kediyi korkutmamak için yavaşça onun yanına çöktü ve "Ne kadar da tatlı şeysin sen." diyerek ellerini turuncu tüylerine daldırdı.
Tüylerini okşadıkça daha çok sırnaşan kediyi kucağına alarak sevmeye ve sohbet etmeye başladı.
"Annen nerde senin ufaklık." Kediden gelen mırıltılı ses ile tebessüm etti Mısra Elis.
Bulduğu bu ufaklık sayesinde az da olsa bugünkü olayları unutmuştu.
"Petunyam yere niye oturdun?" gelen ses ile bakışlarını Atlas'a çeviren Mısra geniş bir tebessüm ve çocuksu bir neşe ile konuşmaya başladı. "Atlas, şunun tatlılığına baksana ne kadar güzel."
"Evet, petunyam çok güzel." diyerek Mısra'nın yanına çöktü. "Hadi kalk ama hasta olursun oturma burada." diyerek nazikçe Mısra'nın kolunu kavradı Atlas.
Kediyi burada bırakmak istemeyen Mısra üzgünce kediye bakmaya başladı.
"Ama Atlas onunda a-annesi yok. Baksana o da yalnız."
Mısra'nın bu hallerine dayanamayan Atlas küçük bir tebessüm ederek "O da bizimle gelir Petunyam." demesi ile Mısra çocuksu bir sevinç ile Atlas'ın boynuna doladı kollarını.
Atlas'tan ayrıldığında bu sefer kollarına yavru kediyi aldı. "Sen artık benim kedimsim umarım beni seversin minik şey." diyerek tatlı tatlı konuştu.
Kendisini hayran olmuş bir şekilde izleyen Demirsoylardan habersiz.
"Atlas ona bir isim verelim mi?"
"Verelim petunyam." diyerek Atlas'ta kedinin başını sevmeye başladı.
"Bence ismi portakal olsun, baksana tüyleri aynı portakal gibi. Olsun demi Atlas." diyerek Atlas'ın gözlerine bakmaya başladı.
Atlas karşısında on bir yıl önce ki Mısra'yı görmenin sevinci ile "Olsun petunyam, adı portakal olsun." Dedi.
Atlas kafasını kapıya doğru çevirdiğinde, özlem ve şefkat dolu gözler ile Mısra'ya bakan Demirsoyları gördü. Bugünkü yaşadıklarının Mısra'ya ağır geldiğinin farkında olan Atlas, onları görmesine izin vermeden Mısra'ya döndü.
