AYLA's POV
"Galit ba sa akin si tito Alex?" tanong sa akin ngayon ni Javen. We're going to have a dinner with my family tonight.
"Well, yes. He got angry to you, but after I explained to them what you've said to me... they just understand it all." sagot ko naman sa kaniya. Totoo naman 'yon.
Nagalit talaga sa kaniya yung pamilya ko noong una, syempre sino ba ang hindi magagalit na magulang sa ganoon 'di ba? But a chance was given to both of us.
Javen finally explained it all to me and we get us together again because after all... we just really love each other.
Then, I explained it to my family and they just understand it well. They're happy for the both of us.
Nagpunta na kami sa garden namin dahil doon nag pahanda sina mama ng dinner. My whole family is here. They're just actually waiting for us.
At nang makita na nila kaming paparating ay agad nila kaming niyaya na maupo na dito sa hapag.
We happily eat our dinner together. Parang wala lang nangyari na kung ano sa nakaraan namin. Gaya ng dati, ay ganoon pa rin kaganda ang pakikitungo pamilya ko kay Javen.
"Javen, we're sorry." maya-maya'y sambit ni Dad kay Javen at pare-pareho kaming napaharap sa kaniya.
"huh? For what po?" nalilitong tanong rin tuloy ni Javen sa daddy ko.
"We're sorry for not giving you the chance to see and talk with my daughter in that time. If we didn't do that... maybe, you two could fix these things earlier." sagot naman ng daddy ko.
Totoo naman yung sinabi niya. In that time, he did not give Javen a chance to go near me and to talk to me... and it's all fine with me. He did that because he's my father, he just think that it's the best thing to do in that time.
Iyon rin naman ang nasa isip ko noong oras na 'yon. Ayaw ko noon na lumapit pa sa akin si Javen kaya nga rin umalis ako noon.
"Okay lang po yun tito, naintidihan ko kayo... And maybe those things are just destined to happen. Atleast, we're okay now." sagot naman ni Javen at nakangiting tumango nalang sa kaniya si Dad.
Nag-patuloy nalang rin naman kami sa pag kukwentuhan tungkol sa iba't-ibang bagay hanggang sa tumayo na si Javen para mag-paalam dahil kailangan niya nang umalis.
"Thanks for the dinner po, but I gotta go na po. Maaga pa po kasi ang alis ko bukas, may aasikasuhin po akong project sa ibang lugar." pag papaalam na ni Javen sa pamilya ko.
"Oh, thank you for joining us nalang rin hijo. Take care ha." bilin nalang sa kaniya nina mama at nakangiting tumango nalang doon si Javen bago bumaling sa akin.
Tumayo na rin naman ako para ihatid siya palabas.
"Hatid ko lang siya." paalam ko rin naman sa pamilya ko bago namin sila iwan doon.
Inihatid ko lang naman si Javen hanggang sa labas ng gate namin.
"Saan yung pupuntahan mo bukas?" tanong ko ngayon sa kaniya habang nandito kami sa tapat ng kotse niya. Alam ko na may pupuntahan siyang project bukas, nasabi niya na sa akin iyon... pero hindi niya nasabi kung saan talaga 'yon.
"Sa Ilocos Norte. Biggest project namin yun ngayon, kaya magiging busy talaga ako doon." sagot niya naman sa akin.
"Ah, matatagalan ka doon?" tanong ko naman ngayon.
BINABASA MO ANG
Until We Meet Again
Teen Fiction"Util we meet again" iyan ang mga salita na paulit-ulit na tumatatak sa akin matapos ko magmulat ng mga mata mula sa aking panaginip. Panaginip na nagpapaulit-ulit sa akin, tuwing ipipikit ko ang aking mga mata. Panaginip na pilit akong pinag-iisip...
