Amelia | Kutsal Cadı - 1

BÖLÜM 21| Saklı Güç

Bölüm 21- Saklı güç

*****

5 yıl önce, Amelia 12 yaşında;

"Aman tanrım, bu kitabı nereden buldun?"

John, Luke'un beraberinde getirdiği kitaba büyük bir şaşkınlık ve sevgiyle bakıyordu. Kafamı uzatıp ne hakkında olduğuna bakmaya çalışsam da, tam anlamadığım birkaç bilimsel kelime görmüş ve geri çekilmiştim.

"Bu ne?"

Luke, alık alık mırıldanmama karşın gülümsemiş ve gözlerini hızlıca sokakta gezdirerek etrafı kolaçan etmişti.

"Sessiz olun, kimse duymamalı. Bunu şehirden amcam gönderdi. Çok güzel değil mi?"

"Bu mükemmel! Amcan göndermiş bile olsa bunu nasıl kasabaya soktun ki? Böyle kitapları kasabada okuyamazsın."

"Babam ayrıcalıklı diyelim."

John birkaç kere daha şaşkınlık ve hayranlık karışımı homurtular çıkardığında, kaşlarımı çatmıştım. Niye bana cevap vermemişlerdi ki? Haksızlıktı bu!

"İyide, ne bu?"

Sonunda ikisinin de bakışları kalın kitaptan ayrılmış ve beni bulmuştu. John bana kınayan bakışlar atmış ve göz devirmişti. Luke ise yüzünden eksik olmayan yamuk gülümsemesi ile bana bakıyordu.

"Bir bilim kitabı. Aslında oldukça nadir bulunan bir kitap ama babam kendimi geliştirmemi istiyor."

"Bay Copper bazen çok işe yarıyor. Şu kitaba baksana resmen bir mücevher gibi." John gözlerini heyecanla Luke'a dikmiş ve konuşmaya devam etmişti. Onu bu kadar keyfi yerinde görmek pek alışıldık bir şey olmadığından, beni de gülümsetmişti. "Ne kadarını okudun ve nasıldı? Sormam hata, büyüleyici olmalı."

"Aslında henüz başlamadım elime geçer geçmez sana getirdim çünkü sen sıkıcı şeyler konusunda benden daha meraklısın."

"Sıkıcı mı? Seni en azından biraz zeki ve zevk sahibi sanırdım. Sende Amelia gibi cahil ve zevksizmişsin demek ki!"

"Konu nasıl bana geldi ya!?"

Tartışmalarının ortasına girip çığlık atarcasına konuşmamı kimse umursamamıştı. Oysaki sesim, oldukça durgun olan göl kenarında yankılanmıştı.

"Bilimle ilgilenmek zevk sahibi olmak mı oluyor? Ayrıca sen aptal formülleri çözerken ben insanları çözmekle meşguldüm. Kimin zeki olduğunu tartışmayalım istersen?"

"Kendini insan sarrafı sanman seni zeki yapmaz. Sadece çok boş vaktin olduğu için aval aval oturup insanları izliyorsun, sonrada onları çözmüş gibi davranıyorsun. Ben gerçek şeylerle ilgileniyorum."

"Gerçek şeyler? İnsanlar gerçek değiller mi yani? Bir gün ülkenin en iyi dedektifi olacağım ve sende ağzın açık beni izleyeceksin."

"O sırada ben senden-"

"Ay, yeter!" Bu sefer gerçekten bağırmam ile ikilinin şaşkın bakışları bana dönmüştü. Tatlı kavgaları artık katlanılamaz bir hal almıştı. "Ben eve gidiyorum. Sizde aptal kitabınızla ya da kimin daha zeki olduğuyla ilgili tartışmaya devam edin."

Ayağa kalktığımda, John'da benimle birlikte kalkmıştı.

"Bende seninle geleyim."

"Hayır, burada kal ve kitabını oku. Onu ne kadar beğendiğini onlarca kez dile getirdin. Hem normalde döndüğümüz saate daha var. Bayan Morrinson bugün erkenden evde olmamı istediği için bu saatte gidiyorum."