"Isa kang dakilang pok-pok."
Yan ang madalas kong marinig sa mga taong nakapaligid sakin. Hindi ko nga alam kung dapat kong ikainis o ikaproud yan.
Well, it's their opinion. E, ano nga bang magagawa ko? Isa lang akong hamak na bayarang babae.
Hindi ko sila masisisi kung judgemental silang lahat. I don't fucking care what other people say about me. Basta kumita lang ng pera.
Wala akong choice e, hindi naman ako nakapagaral kasi hanggang grade five lang ang naabot ko kaya wala akong mahanap na matinong trabaho.
Isa ako sa may magulong pamilya.
May tatay akong sugarol, lasinggero at wala ng ibinigay sakin kung hindi sakit ng ulo. Eto pa, may nanay akong bungangera na dating mananayaw sa club. Oh hindi ba? Saan pa ba magmamana di sa Nanay ko.
Meron din akong apat na batugang kapatid na lalaki na puro may mga asawa na pero sakin pa din naasa. Aba pati mga panggatas ng mga anak saken pa nahingi.
Kulang na lang ilako ko na ang katawan ko sa kalye. Mas masahol pa sa daga ang buhay namin.
Kaya sabihin nyo nga saken paano ako makakaalis sa masaklap kong buhay na ito? Pwede ng ipadala sa MMK ang buhay ko. Pero siguro wag na lang. Gastos pa, bibili pa ko ng ballpen at papel.
Poor me.
Nakakaawa ka, Venus.
