Bücür Bakıcı

Bücür Bakıcı Bölüm 19

Bücür Bakıcı Bölüm 19

Jongin ve ben birbirimizden ayrıldıktan sonra uzunca bir süre Chanyeol'un bizimle dalga geçmesini dinlemiştik. Chanyeol , Jongin'den dayak yese bile uslanmıyordu bu çocuk.

Jongin onu kovduktan sonra homurdana homurdana evine gitti. Ben ise Jongin'in yüzüne doğru düzgün bakamıyordum bile.

O tekli koltukta yayılmaya devam ediyordu. Kafasını geriye sarkıtmıştı. Boynu öyle öpülesi bir güzellikteydi ki! Kendimi ona saldırmamak için zorluyordum.

Aniden gelen cesaretle ellerime sabitlemiş olan gözlerimi ona doğru çevirdim.

"Beni neden öptün?"diye sordum tereddütle. Vereceği cevaptan korkuyordum çünkü.

"Canım istedi." dedi omuz silkerek. Onun için sıradan bir şeydi belki de evet. Ama benim için onun umursamadığı öpücük dahi çok önemliydi.

"Beni ne olarak görüyorsun Jongin? Canın sıkıldıkça beni öpemezsin." diye çıkıştım. Evet karşılık veriyordum öpücüğüne aptal gibi. Ama onun mükemmelliğine hangi canlı karşılık vermezdi ki?

"Hmm köle," dedi dudaklarını büzerek. "Bir öpücük senin için bu kadar önemli olmamalı bücür. Beni bir para olarak gördüğünü hatırlatırım." hafifçe gülümsedi. Ama bu gülümse benim aşık olduğum gülümseme değildi. Canımı yakmıştı. Ne yani benden intikam mı alıyordu? Ben onun iyiliği için kalbimi hiçe sayarak ondan uzaklaşmaya çalışırken o beni umursamıyordu bile.

"Fark etmeyeceksin asla değil mi?" dedim onun tam gözlerinin içine bakarken. Anlamamıştı ne dediğimi. Düşünüyordu.

Kahkaha attım. Bana bakıyordu. Ayağa kalktım ve odama doğru ilerledim.

"Zaten iyileştin sayılır. En yakın zamanda köleni azad etme vaktin gelecek Jongin. Benden kurtulacaksın." dedim acıyla. Canım yanıyordu.

Hızlıca odama çıktım ve yatağa yattım. Gözlerimi tavana dikmiştim.

Onun için birazcık bile önemli değildim iste. Onun iyiliği için ondan uzak durmam gerekiyordu ama çektiğim acı dayanılmazdı. Size basit geliyor değil mi? Ama öyle değil iste. Basit değil. Çok seviyorum onu. Anlatamam ki. Henüz tanımlayacak bir kelime bulamadım. Çok ders çalışan biri değildim ben mesela. Ama ona layık biri olmak için sadece ders dinlenmekle yetinmiyordum. Ki ben sadece ders dinleyerek bile yüksek not alan biriydim. Ama yetmiyordu iste. Onun için en iyisi olmalıydım. Onun mükemmelliğine yakışmalıydım. Ama o beni bir köle olarak görürken bana hiçte yardımcı olmuyordu. Gözlerimden yaşlar süzülmeye başladığını hissettim. Yaslar yüzümü yakıyordu.

"Neden ağlıyorsun aptal?" dedi biri. Gelen sese doğru çevirdim suratımı. Kapının kenarına yaslanmış beni izliyordu. Burukça gülümsedim.

"Belli değil mi? Senin yüzünden." dedim. Gözlerini şaşkınca açılmıştı.

"Ben ne yaptım?" diye sordu. Bunu cidden soruyor muydu?

"Bana onu sevme dedin. Baska ne yapacaksın Taemin?" dedim hesap sorarcasına.

Yanıma gelerek oturdu. Bende oturmak için kalktım. Kalktığım anda bana sarıldı.

"Sizin için dedim Soo." diye fısıldar bir şekilde söyledi.

Kollarımı ona doladım. Çaresizdim. Aşıktım.

"Ama çok canım yanıyor. Onun her dakika başı yanında olupta bana ait olmaması çok canımı yakıyor. Onu seviyorum lanet olsun ki seviyorum. Hatta aşık oldum. Ona istemediğim bazı şeyler söyledim. Ona onu para olarak gördüğümü söyledim. Halbuki öyle değildi Taemin. Onu herşeyim olarak görüyordum. Ama ona söyleyemiyorum Taemin. Neden biliyor musun? Beni severse acı ceker benim gibi! Baban alır onu elimden. İkimizde acı çekeriz. Bana koyan şeyse bunları bilmeden yargılaması. En kötü ona bunun için kızamıyorum bile!" hıçkırıklarımın sesi odamı dolduruyordu.