Bücür Bakıcı

Bücür Bakıcı Bölüm 9

Bücür Bakıcı Bölüm 9

Jongin cidden insanın sınırlarını zorlayan biriydi.Nasıl bu kadar acımasız olabiliyor aklım almıyor.İlk önce susadığını söyledi su getirdim daha sonra buz koymamı istedi buz koydum daha sonra portakal suyu istediği beğenmediğini söyleyip kayısı suyu istedi.Yetmedi onu da beğenmediği için başımdan aşağıya döktü.Tam bir zengin piçiydi.Kavga etmediğimiz gün yaklaşık olarak sıfırdı. Yakında okula başlayacağı için onun okuluna transfer olmam gerekti ki okul zengin veled kaynıyordu.Zaten uzun soluklu arkadaşlarım yoktu bir Tao vardı.O da beni ziyarete gelirdi sık sık. Günlerim Jongin'in bana eziyet etmeleriyle geçiyordu.

Şimdi ise biraz rahatım çünkü o uyuyor.Günün yarısından fazlasını zaten uyuyarak geçiriyor beyfendi.Görende benim yerime o çalışıyor sanır.HAH! Yaklaşık 1 haftadır onun yanındayım lakin hayattan bezdim.

Odam da telefonumla vakit öldürüyordum ama çok çişim geldi.Ama tuvalet çok uzak.Tanrım çok üşeniyorum...

Dayanamayıp en sonunda kendimi odaman dışarı attım.Tam tuvalete gidiyordum ki Jongin'in hıçkırıklarını duydum.Şu ibne neden hep çişim geldiğinde ağlıyor mk.

Odasına gidip girdiğim de oturur vaziyetteydi. Elleriyle suratını gizlemiş hıçkıra hıçkıra ağlıyordu.Gidip ona sarılma duygumu bastıramıyordum.Ona ne kadar kızgın olsam da o şuan üzgündü ve birilerinin desteğine ihtiyacı vardı.Hangi insanın olmazdı ki?

Gidip yatağa oturdum ve ona sarıldım.Daha da şiddetli bir şekilde ağlamaya başlamıştı Jongin.

"Canım yanıyor Soo.Çok yanıyor. Onu seviyordum.İlk kez bu kadar ciddiydim.Aşıktım.O beni aldattı.Yetiyormuş gibi şimdi rüyalarım da bile beni rahat bırakmıyor." çaresizce bana sığınmış ağlıyordu.Canı yanıyordu.Mutsuzdu.

Onu kendimden uzaklaştırıp göz yaşlarını sildim.

"Beraber uyuyalım ister misin hm?" diye sordum sakin bir sesle. O ise kafa sallamakla yetindi.Yatağın içine girip onu kendime doğru çektim.Omzuma yaslanmıştı.

"Sana hikaye anlatayım mı?" diye sordum.

"Uzaktan çocuğa mı benziyorum?" dedi.

Odun musun Kim Jongin? Evet öylesin.

"Hey! Hikayeler sadece çocuklar için midir?" diye tısladım.

"Pf her neyse anlat. Uykum kaçtı zaten."

Gülümsedim. Ona anlatacağım hikaye iyi gelebilirdi belki . Onu düşünmeyi bırakırdı belki de. Kim bilir.

Düşüncelerimden sıyrılıp ona hikayeyi anlatmayı başladım.

"Atlas aptal biriymiş. Daima gözü yükseklerde olan adi herifin tekiymiş. Lakin 7 tane mükemmel kızları varmış. Ve bu 7 kız çok zeki ve aziz kudrete sahiplermiş. Bir gün Atlas Titanlara kafa tutmuş."

"Titan ne?" diye merakla sordu Jongin. Hikaye biraz da olsa ilgisini çekmişti.

"Uhm..yaratık. Onları yenmek çok zordur. Ve çok büyüktürler," dedim. "Sonra Titanlar Atlas'a savaş açmış. Atlas zavallı bir durumdaymış. Kesin öleceğini biliyormuş. Bunu gören kızları babalarına üzülmüş ona destek olmaya karar vermişler. Savaş Titanlardan birinin sarayı basıp etraftaki şeyleri yakıp yıkmasıyla başlamış. Atlas sinirlenmiş. Kızlarını yanına çağırıp Titana karşılık vermişler. Saraya gelen Titan ise Titanlar ordusunu çağırmış. Savaş resmen başlamış.7 kız kardeşin en güçlüsü ve büyüğü Titanların çoğunu öldürebilmiş. Çünkü Titanlar aptal yaratıklardır. Güçlü olan kazanır onlara göre. Lakin ne kadar güçlü olursan ol kıvrak zekan olmazsa savaşı kaybedersin. En büyük olan Elsa bunu biliyormuş. Elsa çok kitap okumayı seven biriymiş. Vakit buldukça nehir kenarına gidip kitaplar okurmuş. Bir Titanın zayıf noktası boynudur. Elsa bunu biliyormuş işte. Bu yüzden zor değilmiş Titanları öldürmek için. Fakat bir tanesi.."