Bücür Bakıcı

Bücür Bakıcı Bölüm 26

Bücür Bakıcı Bölüm 26

' Tüm güzel yıldızlar senin için parlayacak.'

~~~~~~~~~~~~~~~~

Chanyeol'dan,

Umutsuzluk akın etmişti bedenime. Sarsılıyordu ruhum şiddetle. Acıyordu canım. Gerçeklerin verdiği kederle boğuluyordum. Üzgündüm. Tamamiyle mutsuz hissediyordum.

Baekhyun, Jongin'den hoşlanıyordu. Lanet olsun evet. Bunu biliyordum. Sorun değildi. Buna katlanabilirdim. Ama birinden hoşlanırken başkasıyla sevişmek?

İşte bu fazla sürtükçe!

Hayal kırıklığı ile eğdim başımı. Okulun çatı katına çıkmıştı. Baekhyun ile o çocuğu görmek beni sarsmıştı.

Bedenimde kalbim gibi acıyordu. Midem kasılıyor. Çenem seyiriyordu.

Aşık olmak böyle bir şey miydi cidden?

Her Kyungsoo'ya baktığımda gözlerindeki o burukluğu görüyordum. Bunu hep bir abartı olarak düşünmüştüm ben halbuki..

Kyungsoo'nun cidden güçlü biri olduğu inkar edilemez bir gerçekti. Ona gerçekten imreniyordum. Kyungsoo, Jongin'i affedebilirdi. Ona karşı hissettiği duygular fazlasıyla yoğundu. Kyungsoo'yu çözmek o kadar da zor değildi aslında. Tek sorun kişiliğinin fazla karmaşık olmasıydı.

Kendine ait düşünceleri yoktu. O etrafındaki insanların sözlerini takmıyor gibi gözükse de hayatını başkalarının yönetmesine izin veriyordu. Kendinden çok başkalarının dediklerini önemsiyordu.

Tebessüm yer edindi yüzümde. Buruk bir tebessüm.

Ne olurdu ben Kyungsoo gibi olabilseydim?

Kyungsoo yalnız değildi. O ne yaparsa yapsın, ne karar verirse versin onu daima sığınacağı biri vardı. Kyungsoo'nun fevri davranışlarına alışkın, onu delice seven biri vardı.

Ya ben?

Benim kimim vardı?

Kimse...

Bu gerçek daha da acıtıyordu işte!

~~~~~~~~~~~~~~~

Kyungsoo'dan,

Okula giderken çantasını unutan tek salak olarak tarihe geçmeliyim cidden! Chanyeol ve Jongin öyle mal mal tartışınca akıl mı kaldı sanki bende hah.

Yolu yarılamıştım. Normalde Jongin'in arabasıyla giderdik okula. Lakin beni müzik öğretmeni çağırmıştı. Yaptığı saçma sınavlarda hep dikkatini çekiyormuşum. Pfff. Herşeyi mükemmel yapınca işte.

Okula gitmem için binmem gereken minibüs durağı evimize bana baya uzaktı. Bende durağa gelmiştim. Ve şimdi aptallığım yüzünden geri dönmek zorundaydım. Ellerimi saçlarıma geçirip ufak çaplı sinir krizimden sonra ısrarla çalan korna sesi geldi. Zaten sinirliydim. O da basıp duruyordu. İyice sinirlenmiştim. Başımı sese doğru çevirdim.

Korna sesi Jongin'in arabasından geliyordu. Biraz önce sinirli olan ben şuan  yüzümde yayılan gülümsemeye engel olamamıştım. Çünkü herkesin gözü bizdeydi. Ve o arabanın içindeki taş varlık bana aşıktı. Düşüncesi bile çılgınca!

Fazla bekletmeden arabaya bindim. Etraftaki insanlar bana imrenerek bakmıştı ve bu çok hoşuma gidiyordu.

Jongin bana burukça bakarken ona doğru yaklaşıp yanağına küçük bir buse bıraktım. Gözleri şaşkınlıkla aralansa da pek önemsemedim. Fevri davranışlarıma halâ alışamamıştı. Boş arada ben bile kendimi tanıyamıyordum. Ona suç atamazdım.