Bay of Strangers (Manila Girls #2)

Kabanata 38

Kabanata 38

Reunion

There is a tangible tension between us. I don't know if it's only because it's so silent and I have been so unfamiliar with it... Or is it because the scorched and tainted connection we decided to abandon years ago?

Being in an enclosed space with River made me realize that I only buried some of the memories and fragments of the past, but I haven't exactly forgotten it. Trying to do so will only send me to hell—back and forth.

Sumulyap ako kay River. Seryoso at madilim ang kanyang tingin sa kalsada. Tamad siyang nakahawak sa manibela habang ang kaliwang braso ay nakatukod sa bintana. Blurred lights from the streets reflected his stark eyes. The vehicle increased its speed as I tried to form a few words to start a conversation with him. If I can sit in silence with him a years ago, right now—I cannot possibly do that.

Kanina pa ako pasulyap-sulyap sa kanya. Nag-iiwas lang ng tingin dahil sa takot na magtama ang mga paningin namin. Hindi rin naman niya ako sinusulyapan at tanging sa harapan o di kaya'y sa side mirrors lang ang tingin niya.

"Hmm, why? Is there something wrong, Lei?"

Napaharap agad ako kay River. Nakataas na ang kilay niya ngayon at mayroong mapaglarong ngiti sa mga labi. Inalis niya ang tingin sa akin at humarap muli sa unahan. Napalunok ako, balak mag kunwari.

"Huh?"

"Kanina ka pa tingin nang tingin..."

"Huh? Guni-guni mo lang 'yon."

He chuckled. Kagat-labi niya akong nilingon at hininto ang sasakyan dahil red light. Napalunok ako pero hindi na ako nag-iwas ng tingin. Baka naman isipin niya na weakshit ako. Na sa tingin pa lang niya, mahina na naman ako.

He licked his lower lip and he shifted a bit on his seat. My eyes remained fixated on his chest, afraid to meet with his intense, fiery, and cold eyes.

Humugot siya ng malalim na hininga bago nagsalita. "Kumusta ka?"

Tuluyan kong inangat ang tingin sa mukha niya. My lips parted a bit. He took a sharp breath and looked away. Tinitigan ko siya sandali. Nangangapa ng tamang salita at pilit na binabalanse ang kanyang tanong.

There is something with the way he asked it.  I can't quite name all the emotions I felt. I'm surprised, happy, and a bit sad... It all came crashing in. It is never a plain palette of feelings with him. If we're talking about River and his capacity to make me feel this way, it's always a whirlwind and chaotic mixtures of emotions.

"Ayos naman..." Sagot ko matapos ang ilang sandali.

"I watched your films."

That's a surprise. Akala ko sa mga nakalipas na taon ay abala siya sa pag-aaral kagaya ko. At abala rin siya sa trabaho. After all, impressive ang mga trinabaho niya at achievements niya, base na rin sa sinabi ni Zina.

But it doesn't mean he can't have fun!

Oo nga naman, Lei. And maybe he's only saying that out of courtesy? For the sake of being polite? Should I ask him about it?

"I even sent you messages-" Dagdag niya na agad akong nabigla.

Nag message siya sa akin?!

"Saan? At kailan?"

"Matagal na 'yon. Sa Facebook mo. Baka natabunan na."

Pinaandar niya muli ang sasakyan. Kunot-noo kong binagsak ang tingin sa aking mga kuko tapos sumulyap muli sa kanya.

Nagtama ang tingin namin at parehas na nag-iwas ng tingin.

Tinitigan ko ang cellphone na nakapatong sa aking hita. I can't even remember my password. Kaya ko lang naman nabuksan ang Facebook ko noon dahil nasa lumang cellphone ko iyon at naka save ang log-in details. Pero nagpalit na ako ng phone.