GREJUVA

Bölüm 8

TAŞLARIN FISILTISI

İZMİR

Yıl 1921

İzmir, Selçuk'ta hava kararmış herkes evlerine çekilmişti. Mahalledeki evlerin birbirine yakın olması sebebiyle her evde yaşanan farklı curcuna sesleri mahalleyi sarmıştı. Kiminin evinden tas tabak tıngırtıları gelirken, kiminin evinden ise sobanın üstünde ısıttıkları tandır ekmeğinin hafif yanık ve un kokusu buram buram mahalleyi sarmıştı. Bazıları ise birbirleriyle bir hayli meşguldü.

Asaf "Kadıııınnnn! Sana diyorum! Nerede benim ceketim." Diye söyleniyordu.

Raziye "Vermiyom dedim ya! Gedemen o kahveye. Otur böyünde evinde! Eşek arısı sokmuş gibi gıçın yer tutmaz oldu ya!"

Asaf "Bana bak! Ver şu ceketimi çabuk! Nereye soktun çıkar be kadın! Ne oturacağım seninle! Dır dır, vır vır"

Raziye "Patla vermiyom" diye kollarını önünde birleştirdi.

Bu esnada dışarıda karşı komşularının seslerine şahit olan Behnan kapıyı çaldı.

Kapı sesini duyan Vanessa "Ahhh! Geldim." Diyerek açtı. Dışarıda karşı komşularının son nidaları duyuluyordu.

Asaf "Kadııınnnn, kadın diyorum sana! Hay senin gibi kadınının been"

Olanlara şahit olan Behnan Vanessa'ya dönerek "Vanessa, sen ne masummuşsun. Meğer ne fettan kadınlar var. Bende seni hırçın sanırdım." Diyerek karşı komşularını gösterdi.

Vanessa "Bak hala kapıdayız. Yol yakın."

Behnan "Amannn, aman, aman! Gel hadi çıkalım."

Vanessa mutlulukla "O kadar heyecanlıyım ki aylar sonra çıkıp nihayet gezeceğim. Biraz olsun ayaklarımı açmak çok iyi olacak." Dedi.

Behnan, Vanessa'ya "Kızım çabukk, çabuk hadi!" diyerek söyleniyordu.

Vanessa, Behna'nın seslenmesiyle birlikte içinden hemen söylenmeye başladı. 'Hıh! Birde gıcık olmasa çok iyiydi. Aman neyse şu an ihtiyacım var. Bu şapşalı kullanmam gerek.' Ardından hemen "Tamam! Tamam! Hadi! Yürüyelim." Diyerek Behanan'a yetişti.

Bu sırada evde onları bekleyen Adad'ın yanına varmışlardı.

Adad "Al oğlum. Bunlar bana ait. Seni kimse asla tanıyamaz. Sar bunları her yanına." Dediğinde Behnan etrafına sarmaya başlamıştı bile. Adad "Haaah şöyle. Tamam. Şimdi gidebilirsiniz." Dediğinde yan evde sesler kesilmişti. Bir hareketlilik hissettikleri adad'ların evine gözleri dikilmişti.

Vanessa "Haah! Siz eksiktiniz." Dedikten hemen sonra komşuları onların çıktığını görür görmez pencerenin yırtık pırtık perdesini hızlıca, hırsla çekti. Vanessa "bunlar da yırttılar birbirlerini dakikalardır. O hengâmede bizi de gözetlemeyi ihmal etmediler." Melania "Adımız çıktı kızım. Kapı önünde durmayın. Yürüyün hadi artık. İlgi çekmeden."

Vanessa " tamam! Tamam." deyip Behnan'la evden uzaklaştılar. Yaklaşık 5-10 dakika yürüyüp kasabanın dışına çıktılar. İlerledikçe Efesin içine doğru yol alan gençler, karanlıkta birbirlerinden güç almaya çalışıyorlardı.

Vanessa "Nereye kadar daha yürüyeceğiz."

Behnan "Sabırsız olma. Seni özel bir yere götüreceğim. Şu anda orada kimsecikler olmaz. Ama biraz daha yürümemiz lazım."

"Yürürüm rahatım ben."

Behnan "Sen yunansın değil mi?"

Vanessa "evet."