Cassalini

31.Bölüm

30.Bölüm ile aynı anda yayınlandı. Önceki bölümü atlamış olabilirsiniz.

İyi okumalar. ❤

CASSALINI

2.KİTAP

31.BÖLÜM

Lorenzo, kaskatı halde bana bakarken koyulaşan gözleriyle öfkesini gördüm. "Sen ne karanlık odasından bahsediyorsun?" Dudağımı dişledim. Ona hiç bahsetmemiştim ki. Hak veriyordum, bilmek isterdi. Bilmeliydi de. Kendime biraz gelince yerimde doğruldum. "Sana anlatacağım. Ama bu anlatacağım şeyler... yüzünden kendini tehlikeye atmayacaksın?"

"Söz vermiyorum." Dedi sadece. Duraksadım. "Lorenzo..."

"Biricik, eğer bana tüm açıklığı ile anlatmazsan ben yine bulur, onların belasını sikerim. Dünyalarını başlarına yıkarım."

"Biri olduğundan emin misin?"

"Amınakoyayım kışkırtma beni, biri olduğundan emin misin ne demek?!" Yerinden kalkacaktı ki kollarına koala gibi sarılıp durdurdum onu. "Tamam sakin ol önce bir, anlatacağım her şeyi," Gözlerine baktım. "Yalansız dolansız. Tüm apaçıklığıyla."

Çatık kaşlarıyla sert yüz ifadesinden ödün vermedi. "Seni dinliyorum." Bakışlarımı göğsüne gömleğine indirdim. İlk iki düğmesi açıktı ve beyaz giyinmişti. Normalde açık renkler tercihi olmazdı. "Beni okyanustan," Kurtaran mı demeliydim yoksa kaçıran mı? Hangisi Lorenzo'nun daha az dellenmesine neden olurdu?

Her türlü küplere binecek. Ya da binmiş halde...

"Kurtaran, Salva."

Bakışları kısıldı. "Salva?" dedi kendi kendine. Emin olmak istercesine. "Benim siktiğim kuzenim Salva?!"

"Lorenzo-"

Dudaklarını ısırıp bıraktığında başını salladı tamam dercesine. "Tamam, devam et. Dinliyorum ben." Kendini zor tuttuğunun farkındaydım. Üstelik şimdi hiç doğru zamanı olmadığını fark etmiştim. Ok yaydan çıkmıştı bir kere, kaçarım yoktu. Sonuna kadar anlatmak zorundaydım. "Ben okyanusa düştüğümde," Gözlerine çevirmedim gözlerine. "Dibe çekiliyordum. Çırpındım, dibindim ama su kütlesi üzerime bindikçe çıkmam mümkün olmadı. Sonra beni birinin kurtardığını fark ettim. Kolumdan tuttu, çekti, sanırım suyun yüzeyine doğru yüzüyordu. Dalgalandığımı hissettim. Sonra... sonra bilincimi kaybetmiştim. Açtığımda, hiçbir bilmediğim evde hiç bilmediğim bir odadaydım. Her gün yemek ve su geliyordu. O odadan dışarı çıkılmama izin verilmiyordu. Bazı zamanlar ceza olsun diye ışıkları kapatıyordu. Pencereler de öyle. Kapkaranlık odada bir başıma kalıyordum."

"Sana zarar veriyor muydu yoksa," Gözleri hızla karnımı buldu. "Bebeğimize zararı veren-"

"Garip olan da bu ya. Fiziksel şiddet görmedim Lorenzo tüm şiddetlerim psikolojikti. Mental olarak çökmüştüm. Bilicim yerinde değildi. Kendime geldiğimde sersem gibi oluyordum. Zaman kavramını nerede olduğumu algılayamıyordum ilk zamanlar." Bakışları kısıldı. Başını sallayarak dudaklarını ısırdığında daha fazla dayanamıyormuş gibi kalktı yerinden. Ardından, "Lorenzo," dememe kalmadan bana dönüp elini uzattı. "Kalk hadi, üşüteceksiniz."

Endişe dolu bakışlarımı ondan ayırmazken elini tuttum bu kez sımsıkı tutan, bırakmayan ben oldum. "Bir delilik yapmayacaksın değil mi?"

"Bahsettiğin delilik o puştu bulup anasından emdiği sütü burnundan getirmekse yapmayacağım merak etme." Başını çevirdi. "Daha güzel planlarım o pezevenk için."