Cassalini

38.Bölüm

CASSALINI

38.BÖLÜM

Lorenzo öğrendiği gerçeklerle yerinde sarsılırken Marco'ya döndü. "Marco... Benim sağ... Kolum gibi olan Marco? Amcamdan farksız olan Marco?"

"Aynen öyle."

Lorenzo gözlerini Marco'dan ayırmazken Marco ona bakmıyordu bile.

"Marco? Konuşmayacak mısın?" Adam sessizce manzarayı izlerken Franco onları yalnız bırakmak için yanlarından ayrılmıştı. Şimdi ikisi beraberdi. Gün batımında gün ışıkları Marco'nun yüzüne vuruyordu, Lorenzo onun çaprazındaydı. "Bu üzüm bağları..." diye konuşmaya girdi. Hafif bir esinti vardı. İlerideki patika yolun kenarında olan kavak ağaçları sallanıyordu. "Benim biliyor musun?"

Lorenzo cevap vermedi.

"Babanla yani," durdu Marco. "Alfredo ile, burayı alabilmek için gece gündüz çalıştık. Bu araziye sahip olmamız için ihaleyi kazanmamız gerekiyordu. O zamanlar oranın tek taliplisi yoktu," yüzü Lorenzo'ya döndü. "Ursuza..." dedi Lorenzo.

Marco başını salladı. "Tek azılı düşmanım oydu. O zamanlar yükselişteydim. İtalya'da şaraplarıyla ünlenen tek restoran sahibi bendim. En devasa araziye sahip olmak için elimden geleni de yapacaktım."

Lorenzo sözünü hiç kesmeden onu dinlemeye devam etti.

"Maria... Yani annen. Onunla tanıştığımda yirmi yaşındaydım, toydum. Sana hamile olduğunu bilmiyordum. Tâ ki sen Alfredo'yu baban bilip babanı kaybettiğinde öğrendim. Alfredo sana vasiyetname yazarken bana da bir mektup bırakmıştı. Senin benim oğlum olduğunu söylüyordu."

"Annemle hiç mi görüşmedin?"

Başını salladı. "Hayır. Ayrılığımızdan sonra İtalya'dan gitti diye duymuştu. Peşine de düşmedim."

"Merak etmedin yani?" Lorenzo imalı konuşurken Marco tebessüm ederek baktı. "Söz vermiştim. Onu bir daha rahatsız etmeyeceğime dair. Ben de sözümü tuttum."

"Gerçekten italyan erkeklerin yüz karasısın."

Marco güldü. "O zamanlar... Her şey başkaydı. Diyorum ya toydum evlat. Şimdiki aklım olsa... Yapmazdım. Bırakmazdım onu." Lorenzo da eski Lorenzo olsa onu suçlardı, ölümünü ondan bilirdi ama her şey geçmişte kalmıştı. Ve geçmişi de değiştiremeyeceğine göre.

"Sonra? Sonra ne oldu?"

"Sonra öğrendim ki Alfredo Maria ile evlenmiş. O bunu bilmiyordu. Bir oğlu bir kızı olduğunu da duyunca hiç eski defterleri açmadım. Muhtemel Maria da bilmiyordu. Bilseydi onunla evlenmezdi, bunu adım kadar eminim."

"O kadar mı güveniyordun?"

"Evet evlat. Annen en yakın arkadaşımla evlenmezdi. Onun kalbini biliyorum. Onları hiç tanıştırmadım. Alfredo zaten yurt dışındaydı. Hiç denk gelmediler anlayacağın."

"Nasıl bu kadar emin olabiliyorsun? Ya hepsi bir oyunsa? Bir tuzaksa?"

"Güven sorunların varsa bunu kendi içinde halletmelisin Lorenzo ama eminim. Bunda bir yalan yok."