Cassalini

14.Bölüm

Dün benden kaynaklı bir sorun yüzünden bölümü yayınlayamadım, başka bir bölümde yayınladığımda eksik gözüktü. Sorun düzeldi ve şu an yayımlıyorum.

Ama yalan söylediğimi düşünmeniz beni kırdı. Neden yalan söyleyeyim, kendimden özel hayatımdan bahsetmeyi sevmiyorum ama bahsetmiyorum diye de özel hayatımın olduğunu unutmayın. Açıklayayım madem, hem üniversite öğrencisi hem de çalışan bir kadınım. Tüm gün dışarıdaydım, sabah ve öğle saatleri cidden yoğundum. En ufak bir molada telefonuma bakıyorum, sizden gelenlere. Hemen cevap veriyorum, bıkmadan usanmadan her mesaja cevap veriyorum. Ayrıca elimde hazır bölüm olmasa ben size tarih vermem. Gerçekten vermem. Son bir sahne kalmıştır onu da yazar tamamlarım bazen. Tek istinai durum bu. Ama bana yalancısın, sözünü tutmadın, hani nerede bölüm demeniz...

Neyse.

İyi okumalar.

📍Bana ulaşmak isterseniz;

instagram: mavininkederi
twitter: mavininkederi

Bölüm Şarkısı: Yasir Miy - Sar Beni

Onu itekleyerek geri çekildiğimde gözlerine baktım. "Ne saçmalıyorsun sen?!" dediğimde Lorenzo gözlerini gözlerimden ayırmayarak üzerime geldi yine ve yine. "Ne saçmalıyorum değil mi... Hiç sordun mu, bu adam neden tek bir kadınla yatıyor diye?" Bana neyin ispatını yapmaya çalışıyordu, beni ikna etmek için beni ne kadar çok sevdiğinden falan mı bahsedecekti?

Benim gözümde sözde sevgiydi.

Sessiz kaldığımda üzerime gelmedi, sadece yanımdan geçip gittiğinde arkasından baktım. Bağırdım. "Seninle evlenmeyeceğim! Duydun mu! Ne olursa olsun, dünya yıkılsın, yine de evlenmeyeceğim! Ölümü göreyim daha iyi!"

Adımları çivi gibi yere çakıldı.

Ama yüzünü bana dönmedi, omzunun üzerinden baktı. "Demek benimle evlenmek yerine ölmeyi tercih edersin?" Gözleri kısıldı. "Peki sana senin değil de başkasının öleceğini söylesem?" Söylediklerine anlam veremedim. "Ne? Ne başkası? Kimden bahsediyorsun sen?!" Vücudunu tamamen bana döndürdüğünde kaşla göz arasında üzerine kaydırdığı pantolonunun fermuarını çekti. Kollarımı bağlayıp oraya bakmamaya çalıştım. Gömleğin düğmeleri açıktı. Kapatmadı. Aksine üstünden çıkararak top haline getirdi.

"Sadece bana güven. Bu evlilik meselesini öylece ortaya atmadım."

Bu sefer kesin bana sırtını dönüp çamaşır odasına giderken ben de arkasından koşturdum. "Öyleyse anlat, anlat da bileyim Lorenzo, neden seninle evlenmeliyim tek bir neden söyle bana." Kapı açıldı ve banyoya girdik. Oldukça henüz, ferah bir banyoydu. Banyodan çok oda gibiydi. Temiz bir kokusu vardı.

"Çünkü sen kurtuldun ama oradan kurtarman gereken insanlar var." Durdu, gömleği kirli sepete atıp bana döndü. Üzerime gelerek sırtımı fayanslarla buluşturduğunda, ellerini iki yandan kaldırarak beni kolları arasına hapsetti. "Seni bekleyen insanlar var." Bunu nereden bildiğine kafa yormayacaktım kesinlikle.

Gözlerimi diktim koyulaşan harelerine. "Sana neden güveneyim? Tamam, madem çok biliyorsun beni, o zaman güvenmen için de bir neden söyle."

"Biricik sen... Benim aptal olduğumu zannediyorsun değil mi?" 

"Cık, zannetmiyorum öyle olduğunu biliyorum. Aptalsın Lorenzo." Yüzüne yaklaştım. Nefesimi bilerek dudaklarına verirken konuştum. "Beni fark edemeyecek kadar aptalsın. Gözlerime bakınca kaçıracak kadar aptalsın. Hâlâ kokum nefesini kesiyor... Ve buna dayanamayacak kadar aptalsın. Bilmiyor muyum sanıyorsun, geceleri yanıma gelip üstümü örttüğünü? Yetmezmiş gibi kokumu içine çekmeni?" Bilerek üzerine gittiğimi anladığında yine sesini çıkarmadı.