Kristine Series 22 - Wild Passion (COMPLETED) (UNEDITED)

37

ISANG oras at kalahati ang biyahe patungo sa provincial hospital at natatakot si Benedict sa maaaring mangyari. He drove like mad. Umiingit ang gulong ng four-wheel drive sa bawat pagliko sa zigzag road na bukod sa makitid ay mabato pa. Isang munting pagkakamali at sa bangin sila hahantong. Subalit kabisado niya ang daan tulad ng mga guhit sa palad niya.

"Take a deep breath, darling, and release it in your mouth slowly..." utos niya. He was terrified, pero sinisikap niyang huwag iyong lumabas sa tinig niya. Bago sila umalis ng villa ay tinurukan na niya ito ng gamot-pampakalma... and first aid to stop her bleeding.

Sumunod si Julianne. She was strapped in her seat, hinahaplos ang tiyan. "Forgive me, Benedict. I didn't tell you about the baby..." humihikbing sabi nito. "I love you and I didn't want to worry you by my—"

"Sshh." Inabot niya ang kamay nito at dinala sa bibig iyon at hinagkan. Mists formed in his eyes. "There's nothing to forgive. And I love you, too, baby. So very much."

"I know there's blood in my panties..." wika nito sa pahisteryang tono.

"It's all right, darling... we'll be there soon. Please hang on." Sinisikap niyang konsolahin ito pero siya mismo ay halos nabibingi ang tainga sa takot. Takot sa maaaring mangyari dito. Takot sa magiging epekto kay Julianne kung sakaling mawala ang dinadala nito.

Sa provincial hospital ay agad na ipinasok sa ER si Julianne. Ang resident doctor ay kilala siya. Pinahintulutan siyang sumama sa loob ng ER at siya na mismo ang nagbigay ng utos sa mga naroong doktor at nurses kung ano ang dapat gawin. Hindi sumisigaw si Julianne subalit sige ito sa pagsasalita. Alam ng lahat na naghihisterya ito.

"We have to sedate her, Dr. Aragon..."Tumango si Benedict. Nagsisikip ang lalamunan niya sa sama-samang emosyon. Mahigpit ang pagkakahawak niya sa kamay ni Julianne.

"I love you, Julie... I love you. Please be strong for me, baby," he whispered through the mists in his eyes.

"PAPA..." usal ni Julianne nang sa pagmulat ng mga mata ay mukha ng ama ang nabungaran."Kumusta na ang pakiramdam mo, Julie...?" tanong ni Bernard.

Unti-unti ang panunumbalik ng pangyayari sa kanya. Gumapang ang takot sa katawan. "Nasaan si Benedict? Ang... ang baby ko..." Dinama niya ang tiyan. "Ano ang nangyari sa baby ko, Papa?"

"Sshh... it's okay, hija. The baby's fine," Bernard said soothingly. "Oh, it's not even a baby yet!" he said in a light tone. "Ayon kay Benedict, sabi ng mga doktor sa provincial ay spotting lang ang nangyari sa iyo at hindi naman nagtuloy iyon nang maturukan ka ng gamot. What you have been through must have caused it."

Julianne sagged on her pillow as relief flooded her.

"Sinabi sa akin ni Benedict ang buong pangyayari," ani Bernard, sinisikap na huwag lumabas ang galit sa tinig. Ang mga mata'y nakatuon sa pasa ni Julianne sa mukha. "You could have told me about this bastard!"

"I never thought Stan was that dangerous, Papa," she said defensively. Then she looked around her. Mas mukhang hotel suite ang silid kaysa sa isang silid sa provincial hospital. "Nasaan ako?"