Tainted Melodies (Ciudad de Escalante #5)

Phase 04

"Ranti, don't be stubborn. Male-late lang tayo kung babalik ulit dito. Pabuhat nalang sa mga kaklase nating lalaki —"

"Hindi, huwag na. Nakakahiya..." pagtanggi ko sa pinaplano ni Cosette.

We just finished our art class and right now, the four of us were struggling how to carry this large bouquet and life-size teddy bear! Darating na rin maya-maya ang susunod na magkaklase dito kaya hindi ko pwedeng iwanan.

Kaya ko namang bitbitin ang stuffed toy pero may dala pa kasi akong bag, art materials at itong canvas ko ay iuuwi ko muna rin para tapusin sa bahay. Ganoon rin ang lagay sa ibang kaklase ko na nag-aayos na ngayon para makabalik sa classroom.

May kanya-kanyang bitbit ang lahat. Hindi naman tatanggi ang mga kaklase kong lalaki na tulungan kami pero nakakahiya lang talaga. And for sure, if we went outside holding this enormous toy? Pagtitinginan kami ng mga estudyante.

I scratched my head. Nagulo ang buhok ko kaya inalis ko na sa pagkakapusod. Damn. What should I do with this toy? Bakit sobrang laki pa kasi at sinasadya pa yatang pahirapan ako!

"Need help?"

Napaatras ako ng wala sa oras nang may magsalita sa aking likuran.

"Oh my! Hi, Jael!" Harriet exclaimed in astonishment.

Napasinghap ako sa ginawang kilos ng kaibigan. This is the freaking first time I saw her giggling like she saw a superstar. Well, among of us, she's the most reserved, prim and proper. Tapos nakita lang ang Alexius na ito sa aming tabi, grabe na kung makakurot sa aking braso!

Seriously?

"Hi, Miss Harriet Encarnacion," Alexius greeted back.

I yelped secretly when Harriet pinched me more! Salamat naman at kurot na mahina lang, hindi gaya ni Ranti na hahampasin ka at kaunti nalang mambugbog. Ang braso ko ang pinagbuhusan niya sa mga emosyon na hindi niya mailabas-labas.

What the? He's just Alexius! Not Shawn Mendes!

"He knows me... He knows me," hindi mapakaling bulong muli ni Harriet sa akin.

"Do you want me to help you with this?" he asked sweetly at my friend, Cosette.

Nakangiti siya nang malapad habang tinitingnan ang kaibigan ko. I scoffed. He looked mesmerized. I can see a dangerous spark flickering in his dark eyes like he saw a fucking treasure chest.

This guy. Wow.

So he's here to flirt, huh? Baka nakakalimutan niya yatang nasa school kami at modelo lang siya na binayaran para magtrabaho rito. He can't flirt here! We are here to study and he's a model here to work.

Iyon lang dapat.

"I don't have a boyfriend. Actually, these aren't mine. It's from Solaire's suitor," sagot ng kaibigan ko nang sabihin ni Alexius na grabe raw mag-effort ang kanyang boyfriend sa mga ganitong regalo.

"Oh, it's from your friend's suitor? My bad." He chuckled and glanced at me.

Mukhang ngayon lang niya ako napansin kaya bumalik ang mapaglarong ngisi niya na laging ibinibigay sa akin. Pagkatapos, binaling niya ang kanyang atensyon sa mga regalo na natanggap ko.

"You can go back in your room now. I'll take care of these," aniya kaya napakunot ang noo naming apat at nagkatitigan.

What does he mean he'll take care of these? Alexius laughed softly when he noticed our confused expression.

"My car was parked outside. Solaire's sister, Solana told me to fetch her anyway. Papasok ko nalang mamaya sa kotse kapag tapos na ang trabaho ko rito. Huling klase na rin naman ang susunod," saad niyang muli kaya mas kumunot ang noo ko.